Труксима (500 мг/50 мл)

• русский
• қазақша

• Скачать инструкцию медикамента

Саудалық атауы

Труксима

Халықаралық патенттелмеген атауы

Ритуксимаб

Дәрілік түрі

Вена ішіне инфузия үшін ерітінді дайындауға арналған концентрат, 100 мг/ 10 мл, 500 мг/ 50 мл

Құрамы

Бір мл құрамында:

белсенді зат – 10 мг ритуксимаб,

қосымша заттар: натрий цитраты дигидраты, полисорбат 80, натрий хлориді, инъекцияға арналған су.

Сипаттамасы

Түссізден бозғылт-сары түске дейінгі мөлдір немесе жылтырайтын сұйықтықтық.

Фармакотерапиялық тобы

Ісікке қарсы препараттар. Ісікке қарсы басқа препараттар. Моноклональді антиденелер. Ритуксимаб

АТХ коды L01XС02

Фармакологиялық қасиеттері

Фармакокинетикасы

Ритуксимабты дене бетіне шаққанда 125, 250 немесе 375 мг/м2 дозаларда вена ішіне инфузия жолымен төрт рет аптасына бір рет қабылдаған науқастарда қан сарысуындағы антиденелер концентрациясы дозаның артуына қарай өсті. 375 мг/м2 доза қабылдаған науқастарда алғашқы инфузиядан кейін қан сарысуынан ритуксимабтың орташа жартылай шығарылу кезеңі 68,1 сағатты құрады, ең жоғары концентрациясы - 238,7 мкг/мл, ал орташа плазмалық клиренсі – сағатына 0,0459 л. Төртінші инфузиядан кейін қан сарысуында орташа жартылай шығарылу кезеңі, ең жоғары концентрациясы және плазмалық клиренсі, сәйкесінше, 189,9 сағатты, 480,7 мкг/мл және сағатына 0,0145 л құрады.

Ритуксимаб оң әсер берген науқастарда оның сарысулық концентрациясы төртінші инфузияға дейін және одан кейін барынша жоғары болды. Оның мәндері ісік жүктемесінің шамасымен кері өзара байланысты болды. Ритуксимаб организмде соңғы инфузиядан кейін 3-6 ай бойы анықталды.

Фармакодинамикасы

Труксима биосимиляр болып табылады.

Ритуксимаб – тышқанның/адамның химерлік рекомбинантты моноклональді антиденелері, олар CD20 трансжарғақшалық антигенмен спецификалық тұрғыда байланысады. Бұл антиген пре-В-лимфоциттерде және жетілген В-лимфоциттерде орналасқан, бірақ діңдік гемопоэздік жасушаларда, про-В-жасушаларда, сау плазмалық жасушаларда және басқа тіндердің сау жасушаларында жоқ. СD20 антигенінің экспрессиясы 95% В-жасушалық ходжкиндік емес лимфомалардан гөрі көбірек тән. CD20 антиденемен байланысудан кейін интернализацияланбайды және жасушалық жарғақшадан қоршаған ортаға түспейді. CD20 қанда бос антиген түрінде айналымға түспейді, сондықтан антиденелермен байланысуы үшін бәсекелеспейді.

Ритуксимаб В-лимфоциттерде CD20 антигенімен байланысады және В-жасушалардың лизисіне мүмкіндік беретін иммунологиялық реакцияларды туындатады. Жасушалық лизистің ықтимал механизмдері комплемент-тәуелді цитоуыттылықты (КТУ) және антиденеге тәуелді жасушалық цитоуыттылықты (АТЖЦУ) қамтиды. Препаратты алғаш енгізгеннен кейін шеткері қандағы В-жасушалар деңгейі нормадан төмен болады, ал 6 айдан соң қалпына келе бастайды, емдеуді аяқтағаннан кейін 9 және 12 айлар арасында қалпына оралады.

Зерттелген 356 адамның 1,1%-да (4 науқас) антихимерлік антиденелер байқалды.

Қолданылуы

Труксима ересек пациенттердегі келесі ауруларда қолдануға көрсетілген:

Ходжкиндік емес лимфома (ХЕЛ)

• бұрын емделмеген пациенттерде фолликулярлық лимфоманың III-IV сатысында химиотерапиямен біріктіріп

• фолликулярлық лимфомада индукциялық емге жауап бергеннен кейін демеуші ем ретінде

• фолликулярлық лимфоманың III-IV сатысында химиотерапияға резистентті пациенттерде немесе қайталанған химиотерапиядан кейін немесе кейіннен химиотерапиядан кейін қайталанғанда монотерапия ретінде

• CD20-оң диффузды В-ірі жасушалы ходжкиндік емес лимфомада СНОР сызбасы бойынша химиотерапиямен біріктіріп (циклофосфамид, доксорубицин, винкристин, преднизолон)

Созылмалы лимфолейкоз (СЛЛ)

• бұрын стандартты ем қабылдамаған, сондай-ақ кейіннен химиотерапиядан кейін ауру қайталанған/химиотерапияға төзімділігі бар пациенттердегі созылмалы лимфолейкозда химиотерапиямен біріктіріп. Труксима препаратын қоса, бұрын моноклональді антиденелермен ем қабылдаған пациенттерде, немесе Труксима + химиотерапия біріктірілімімен емдегенде резистетті болған пациенттерде препараттың тиімділігі мен қауіпсіздігі жөнінде тек шектеулі ғана деректер бар.

Ревматоидты артрит

• ісік некрозы факторларының (ІНФ) бір немесе одан көбірек тежегіштерін қамтитын, қабынуға қарсы басқа да базисті препараттар (DMARD) жағымсыз болғанда немесе оларға адекватты емес жауап алынғанда ересек пациенттерді ауыр ревматоидты артритте (белсенді түрі) метотерксатпен біріктіріп.

Труксима буындардың рентгенологиялық тұрғыдан айғақталған деструкциясын тежеу үшін және буындардың физикалық функциясын жақсарту үшін метотрексатпен біріктіріп қолдануға.

Полиангиитті гранулематоз (Вегенер гранулематозы) және микроскопиялық полиангиит

• полиангитті (Вегенер гранулематозы) белсенді гранулематоздың және микроскопиялық полиангииттің ауыр түрлерінде глюкокортикостероидтармен біріктіріп.

Қолдану тәсілі және дозалары

Труксима препаратын инфузиялық енгізуді ісікке қарсы препараттарды қолдану тәжірибесі бар дәрігердің бақылауымен, сондай-ақ реанимациялық шараларды жүргізу үшін дәрілер мен құрал-жабдықтар қолжетімді болған жағдайда жүзеге асырған жөн.

Труксима препаратының әрбір инфузиясы алдында антипиретикалық және антигистаминдік препараттармен, мысалы, парацетамолмен және дифенгидраминмен премедикация жүргізу қажет.

ХЕЛ және СЛЛ бар пациенттерде Труксимамен емдеу құрамына стероидтар кіретін химиотерапия (ХТ) сызба бойынша біріктірілмеген жағдайларда глюкокортикоидтармен премедикация жүргізу керек.

Ревматоидты артриті бар пациенттерге Труксимамен инфузиядан 30 минут бұрын жедел инфузиялық реакциялардың (ЖИР) жиілігін және айқындылығын төмендету үшін 100 мг метилпреднизолонды вена ішіне енгізу жолымен премедикация жүргізеді.

Полиангитті гранулематозы (Вегенер гранулематозы) және микроскопиялық полиангииті бар пациенттерге Труксима препаратымен алғашқы инфузияны бастағанға дейін метилпреднизолонды 1-3 күн бойы тәулігіне 1000 мг дозада вена ішіне енгізу ұсынылады (метилпреднизолонның соңғы дозасы тура Труксима препаратының алғашқы инфузиясы күні енгізілуі мүмкін). Содан кейін преднизолонды тәулігіне 1 мг/кг дозада (бірақ тәулігіне 80 мг-ден асырмай) пероральді түрде қабылдап, соңғысының дозасын толық тоқтатқанға дейін біртіндеп азайту керек (дозаны азайту қарқыны нақты клиникалық жағдаймен анықталады). Глюкокортикортикостероидтармен емдеуді Труксима препаратымен емдеу кезінде және емдеуді аяқтағаннан кейін жалғастырған жөн.

Ходжкиндік емес лимфома (ХЕЛ)

Фолликулярлық ходжкиндік емес лимфома

Біріктірілген ем

Бұрын ем қабылдамаған пациенттерде, сондай-ақ кейіннен химиотерапиядан кейін ауруы қайталанған/химиотерапияға төзімді пациенттерде химиопрепараттармен біріктірілген Труксима препаратының ұсынылған дозасы 1 циклде дене бетіне шаққанда 375 мг/м2 құрайды, жалпы алғанда 8 циклге дейін.

Труксима препаратымен инфузияны химиотерапия сызбасында глюкокортикоидты компонентті вена ішіне енгізгеннен кейін химиотерапияның әрбір циклінің 1-ші күні жүргізеді (Труксимамен емдеу құрамына стероидтар кіретін химиотерапия сызбасымен біріктірілмеген жағдайда).

Демеуші ем

Бұрын ем қабылдаған пациенттер

Индукциялық емге оң жауап беретін пациенттерде ұсынылатын дозалар және режим: ауру үдегенге дейін немесе ең көп дегенде 2 жыл бойы 2 айда 1 рет дене бетіне шаққанда 375 мг/м2 (индукциялық емнің соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 2 айдан соң).

Қайталанатын/резистентті фолликулярлық лимфома

Индукциялық емге оң жауап берген пациенттерде ұсынылатын доза ауру үдегенге дейін немесе ең көп дегенде 2 жыл бойы 3 айда 1 рет дене бетіне шаққанда 375 мг/м2 құрайды (индукциялық емнің соңғы дозасын қабылдағаннан кейін 3 айдан соң)

Монотерапия

Қайталанатын/резистентті фолликулярлық лимфома

Химиотерапияға резистентті III-IV сатыдағы фолликулярлық лимфомасы бар ересек пациенттерде немесе қайтадан химиотерапия жасалған немесе химиотерапиядан кейін ауру қайталанған пациенттерде индукциялық ем ретінде ұсынылатын доза: вена ішіне инфузия жолымен 4 апта бойы аптасына 1 рет дене бетіне шаққанда 375 мг/м2.

Труксима препаратымен монотерапияға мұның алдында жауап берген пациенттерде монотерапия циклін қайталау үшін ұсынылатын доза вена ішіне инфузия жолымен 4 апта бойы аптасына 1 рет дене бетіне шаққанда 375 мг/м2 құрайды.

Диффузды В-ірі жасушалы ходжкиндік емес лимфома

Труксиманы СНОР сызбасы бойынша химиотерапиямен біріктіріп қолданады. Труксиманың ұсынылатын дозасы СНОР сызбасы бойынша глюкокортикостероидты компонентті вена ішіне енгізгеннен кейін химиотерапияның 8 циклі ішінде әрбір циклдің 1-ші күні енгізілетін доза, дене бетіне шаққанда 375 мг/м2 құрайды. Басқа химиотерапиялық препараттармен біріктіріп емдегенде диффузды В-ірі жасушалы ходжкиндік емес лимфомасы бар пациенттерде Труксима препаратының тиімділігі және қауіпсіздігі анықталған жоқ.

Емделу кезінде дозаны түзету

Дозаны азайту ұсынылмайды. Препаратты химиотерапиямен біріктіріп тағайындаған жағдайларда химиотерапиялық препараттардың дозасын стандартты төмедетуді қолданған жөн.

Созылмалы лимфолейкоз (СЛЛ)

СЛЛ науқастарда ісіктердің тез лизисі синдромының даму қаупін азайту және профилактикалау үшін жеткілікті гидратация жүргізу және Труксиманы енгізуден 48 сағат бұрын қандағы несеп қышқылының (урикостатиктердің) концентрациясын төмендететін препараттарды енгізу ұсынылады. Жедел инфузиялық реакциялардың қаупі мен ауырлығын және/немесе цитокиндерді шығарып тастау синдромын азайту үшін лимфоциттер деңгейі ˃25 Х 109 /л болатын, СЛЛ бар науқастарға Труксима инфузиясына дейін көп ұзамай 100 мг доза преднизон/преднизолонды енгізу ұсынылады.

Бұрын ем қабылдамаған пациенттерде, сондай-ақ қайталанған/төзімді СЛЛ бар пациенттерде химиотерапиямен біріктірілген Труксиманың ұсынылатын дозасы – алғашқы циклдің 0-ші күні дене бетіне шаққанда 375 мг/м2, содан кейін кейінгі циклдердің әрбір 1-ші күні дене бетіне шаққанда – 500 мг/м2 , барлығы 6 цикл. Цитостатикалық препараттарды Труксима инфузиясынан кейін енгізеді.

Ревматоидты артрит

Емдеу курсы 1000 мг Труксима препаратының вена ішіне 2 инфузиясын құрайды. Ұсынылған 1000 мг дозаны енгізгеннен кейін 2 аптадан соң вена ішіне 1000 мг құрайтын 2-ші инфузия жасалады.

Ревматоидты артриті бар пациенттерге жедел инфузиялық реакциялардың жиілігі мен айқындылығын төмендету үшін Труксима препаратынан 30 минут бұрын 100 мг метилпреднизолонды енгізеді. Анальгетиктермен/антипиретиктермен (мысалы, парацетамолмен) және антигистаминдік препараттармен (мысалы, дифенгидраминмен) премедикацияны әрдайым Труксимамен әрбір инфузия алдында жүргізу керек («Жағымсыз әсерлері» бөлімін қараңыз).

Әрі қарай емдеу курсының қажеттілігіне мұның алдындағы курстан кейін 24 апта өткен соң баға беріледі. Қайталап емдеу осы кезеңде, егер аурудың қалдық құбылыстары қалса, тағайындалуы мүмкін, керісінше жағдайда курсты қайталау ауру белсенділігінің симптомдары қайтадан пайда болғанға дейін кейінге қалдырылуы мүмкін.

Қолда бар деректер клиникалық жауапқа әдетте индукциялық емнің 16-24 аптасында қол жеткізіледі деп болжам жасауға мүмкіндік береді. Осы кезеңде, жүргізілген емнің тиімділігіне айғақтамалар жоқ болған жағдайда, емдеуді созу қажеттілігіне мұқият баға берген жөн.

Әрбір циклдің алғашқы инфузиясы

Инфузияның ұсынылған бастапқы дозасы сағатына 50 мг құрайды; әрі қарай, ең жоғары жылдамдығын сағатына 400 мг-ге дейін жеткізе отырып, оны әрбір 30 минут сайын сағатына 50 мг-ге дейін арттыруға болады.

Әрбір циклдің екінші инфузиясы

Труксимамен кейінгі инфузияларды сағатына 100 мг жылдамдықпен бастауға және ең жоғары жылдамдықты сағатына 400 мг-ге жеткізе отырып, әрбір 30 минут сайын 100 мг-ге арттыруға болады.

Полиангиитті гранулематоз (Вегенер гранулематозы) және микроскопиялық полиангиит

Ұсынылатын дозалау режимі 4 апта бойы аптасына 1 рет вена ішіне инфузия жолымен енгізілетін доза, дене бетіне шаққанда 375 мг/м2 құрайды (барлығы 4 инфузия).

Алғашқы инфузия

Инфузияның ұсынылатын бастапқы жылдамдығы сағатына 50 мг; содан кейін жылдамдығын сағатына ең жоғары 400 мг-ге жеткенге дейін әрбір 30 минут сайын сағатына 50 мг-ге арттыруға болады.

Кейінгі инфузиялар (2-4)

Труксиманың кейінгі инфузияларын сағатына 100 мг жылдамдықтан бастауға және сағатына ең жоғары 400 мг-ге жеткенге дейін әрбір 30 минут сайын сағатына 100 мг-ге дейін арттыруға болады.

Полиангитті гранулематозы (Вегенер гранулематозы) және микроскопиялық полиангииті бар пациенттерде Труксима препаратымен емдеу кезінде және емдеуді аяқтағаннан кейін пневмоцистті пневмонияға (Pneumocystis jiroveci әсерінен туындайтын) профилактика жүргізу ұсынылады.

Ерекше жағдайларда дозалануы

Балалар. 18 жасқа дейінгі пациенттерде Труксима препаратының қауіпсіздігі мен тиімділігі анықталған жоқ.

Егде жастағы пациенттер. Егде жастағы (65 жастан асқан) пациенттерде препараттың дозасын түзету қажет емес.

Қолдану тәсілі

Препараттың қажетті мөлшерін асептикалық жағдайларда құйып алады және стерильді апирогенді 0,9% натрий хлоридінің ерітіндісі немесе 5% глюкоза ерітіндісі бар инфузиялық құтыда (пакетте) ритуксимабтың есептелген концентрациясына (1-4 мг/мл) дейін сұйылтады. Ерітіндіні араластыру үшін, көбіктің түзілуіне жол бермеу үшін, құтыны (пакетті) ақырын айналдырып төңкереді. Препараттың стерильділігін қамтамасыз ету үшін барлық қажетті шараларды орындаған жөн. Препаратты сұйылтудың асептикалық жағдайын сақтау қажет, өйткені препараттың құрамында консерванттар және бактериостатикалық агенттер жоқ. Парентеральді түрде енгізуге арналған препараттарды алдымен ішіне бөгде бөлшектердің бар-жоқтығын немесе түсінінң өзгерген-өзгермегендігін қарап шығу керек.

Пайдаланылмаған препаратты жергілікті талаптарға сай жойған жөн.

Жағымсыз әсерлері

ХЕЛ және СЛЛ емдеу тәжірибесі

ХЕЛ және СЛЛ бар пациенттерде ритуксимаб препараты қауіпсіздігінің жалпы бейіні клиникалық және постмаркетингтік зерттеулерден алынған деректерге негізделген. Пациенттер бұл зерттеулерде ритуксимабты монотерапия түрінде (индукциялық ем немесе кейіннен демеуші ем ретінде) немесе химиотерапиямен біріктіріп қабылдады. Пациенттерде өте жиі байқалатын жағымсыз реакциялар инфузиямен байланысты болды, олардың көп бөлігі алғашқы инфузия кезінде орын алды. Инфузиялық реакциялардың даму жиілігі әрбір кейінгі инфузияларда едәуір төмендеді және ритуксимабтың 8 инфузиясынан кейін 1% құрады.

Клиникалық зерттеулерде инфекциялану (негізінен бактериялық немесе вирустық) жағдайлары ХЕЛ бар пациенттердің шамамен 30-55%-да және СЛЛ бар пациенттердің 30-50%-да байқалды.

Дәрілік препаратқа өте жиірек тіркелген немесе байқалған күрделі жағымсыз реакцияларға мыналар жатады:

• инфузиялық реакциялар (цитокиндердің босап шығу синдромын, ісік лизисінің синдромын қоса)

• инфекциялар

• жүрек-қантамыр функциясының жеткіліксіздігі

Дәрілік препаратқа тіркелген басқа жағымсыз реакциялар В гепатитінің реактивациясын және үдемелі көп ошақты лейкоэнцефалопатияны (ҮКЛ) қамтыды.

Химиотерапиямен біріккен ритуксимаб дәрілік препаратының тіркелген жағымсыз реакцияларының жиілігі төменде берілген. Әрбір жиілік тобында жағымсыз реакциялар ауырлық дәрежесінің кему ретімен берілген. Жиілігі «Өте жиі» (≥ 1/10), «Жиі» (≥ 1/100-ден < 1/10 дейін), «Жиі емес» (≥ 1/1,000-нан < 1/100 дейін), «Сирек» (≥ 1/10000-нан < 1/1000 дейін) және «Өте сирек» (< 1/10000) деп белгіленген. Постмаркетингтік зерттеулерде дәрілік препаратқа байқалған, жиілігін анықтау мүмкін болмаған жағымсыз реакциялар төменде «Жиілігі белгісіз» тобында берілген.

1 кесте: Клиникалық зерттеулерде немесе постмаркетингтік кезеңде ритуксимабты монотерапия/демеуші ем ретінде немесе химиотерапиямен бірге қабылдаған, ХЕЛ және СЛЛ бар пациенттерде дәрілік затқа тіркелген жағымсыз реакциялар.

Келесі реакциялар клиникалық зерттеулер кезінде орын алған жағымсыз оқиғалар ретінде тіркелді; алайда ритуксимаб қабылдаған топтарда оларды бақылау топтарымен салыстырғанда ұқсас немесе аз жиілікпен байқалды: гематоуыттылық, нейтропениядағы инфекция, несеп жолдарының инфекциясы, сенсорлық бұзылулар, қызба.

Инфузиямен байланысты реакциялар.

Инфузиямен байланысты болжамды реакциялардың белгілері мен симптомдары клиникалық сынақтар барысында пациенттердің 50%-нан көбінде тіркелді, және негізінен, алғашқы инфузия кезінде, әдеттегідей, 1-2 сағат ішінде байқалды. Бұл симптомдар өзіне қызба жағдайын, қалтырауды, дірілді қамтыды. Басқа симптомдар өзіне гиперемияны, қантамырлық ісінуді, бронхтың түйілуін, жүректің айнуын, құсуды, есекжемді/тері бөртпесін, шаршауды, бас ауыруды, көмейдің тітіркенуін, ринитті, терінің қышуын, ауыруды, тахикардияны, гипертензияны, гипотензияны, тыныстың тарылуын, диспепсияны, астенияны және ісік лизисі синдромының белгілерін қамтыды. Инфузиямен байланысты ауыр реакциялар (бронхтың түйілуі, гипотензия сияқты) 12% жағдайда туындады. Кейбір жағдайларда қосымша тіркелген реакциялар: миокард инфарктісі, жыпылықтағыш аритмия, өкпенің ісінуі, қайтымды жедел тромбоцитопения. Бұрыннан бар стенокардия немесе жүрек функциясының іркілген жеткіліксіздігі сияқты жүрек ауруларының өршуі немесе күрделі кардиальді оқиғалар (жүрек функциясының жеткіліксіздігі, миокард инфарктісі, жыпылықтағыш аритмия), өкпенің ісінуі, бірнеше ағзалардың функциональді жеткіліксіздігі, ісік лизисінің синдромы, цитокиндердің босап шығу синдромы, бүйрек және тыныс алу функциясының жеткіліксіздігі сирек туындайтын немесе зерттелмеген ретінде тіркелді. Инфузиямен байланысты симптомдардың туындау жиілігі әрбір кейінгі инфузиямен едәуір төмендеді және ритуксимабпен емдеудің сегізінші циклінде пациенттердің 1%-нан азды құрады.

Инфекциялар

Ритуксимаб пациенттердің 70-80%-да В-жасушалардың жұтаңдануын туындатады, бірақ пациенттердің аздаған бөлігінде ритуксимабты қабылдау сарысулық иммуноглобулин деңгейінің азаюымен байланысты болды.

Рандомизацияланған зерттеулерде жергілікті зеңдік инфекциялар, сондай-ақ Herpes zoster ритуксимаб тобында жиі байқалды. Ауыр инфекциялар ритуксимабпен монотерапиядан өткен пациенттердің шамамен 4%-да тіркелді. Жалпы алғанда, ауырлығы 3-4 дәрежедегілерді қоса, инфекциялардың өте жиірек жағдайлары, бақылау тобындағылармен салыстырғанда, 2 жылға дейінгі кезең ішінде ритуксимабпен демеуші ем қабылдағанда байқалды. Бақылаудың 2 жылы ішінде инфекциялар аспектісінде уыттылықтың жиналуы байқалған жоқ. Бұдан басқа, ритуксимабпен емдеген кезде жаңа да, сонымен қатар реактивацияланған немесе өршіген басқа да күрделі вирустық инфекциялар тікелді, олардың кейбіреулері өліммен аяқталды. Пациенттердің көбісі ритуксимабты ХТ-пен біріктіріп немесе гематологиялық дің жасушаларының трансплантациясы шегінде қабылдады. Осы күрделі вирустық инфекциялардың мысалы герпес вирустарынан (цитомегаловирус, желшешек вирусы және жай герпес вирусы), Джон Каннингем вирусынан (үдемелі көп ошақты лейкоэнцефалопатия (ҮКЛ)) және С гепатиті вирусынан туындаған инфекциялар болып табылады. Клиникалық зерттеулерде сондай-ақ өліммен аяқталған ҮКЛ тіркелді, олар ауру үдегеннен кейін және қайталап емдегеннен кейін пайда болды. В гепатитінің реактивациясының жағдайлары тіркелді, олардың көбісі цитоуытты ХТ қабылдаған пациенттерде байқалды. Қайталанған/емдеуге келмейтін СЛЛ бар пациенттерде ауырлығы 3-4 дәрежедегі В гепатиті инфекциясының (реактивация және алғашқы инфекциялану) жиілігі FC режиміндегі 0%-бен салыстырғанда, R-FC режимінде 2% құрады. Препаратты қабылдаған, бұрыннан Капоши саркомасы бар пациенттерде үдерістің үдегені байқалды. Бұл жағдайлар бекітілмеген көрсетілімдерде орын алды және АИТВ жұқтырған пациенттердің көбісінде болды.

Гематологиялық реакциялар

4 апта бойы жүргізілген клиникалық зерттеулерде ритуксимабпен монотерапияда гематологиялық ауытқулар пациенттердің аздаған бөлігінде пайда болды, әдетте олар орташа дәрежеде және қайтымды болды. Нейтропенияның ауыр жағдайлары (ауырлығы 3-4 дәрежедегі) пациенттердің 4,2%-да, анемия 1,1%-да және тромбоцитопения 1,7%-да тіркелді. 2 жылға дейін созылған ритуксимабпен демеуші курс кезінде лейкопения (ауырлығы 3/4 дәрежесі 2%-бен салыстырғанда 5%) және нейтропения (ауырлығы 3/4 дәрежесі 4%-бен салыстырғанда 10%) бақылау тобына қарағанда жиі байқалды. Тромбоцитопения жиілігі өте төмен болды (<1, ауырлық дәрежесі 3/4), және емдеу топтарындағыдан айырмашылығы болған жоқ. Ритуксимабты ХТ-пен біріктіріп емдеу курсы кезінде лейкопенияның 3-4 дәрежесі (CHOP 79%-бен салыстырғанда R-CHOP 88%, FC 12%-бен салыстырғанда R-FC 23%), нейтропения (бұрын емделмеген СЛЛ-де CVP 14%-бен салыстырғанда R-CVP 24%; CHOP 88%-бен салыстырғанда R-CHOP 97%, FC 19%-бен салыстырғанда R-FC 30%), панцитопения (бұрын емделмеген СЛЛ-де FC 1%-бен салыстырғанда R-FC 3%), тек ХТ-пен салыстырғанда, өте жоғары жиілікпен тіркелді. Дегенмен, нейтропенияның жоғары жиілігі, ХТ-пен ғана емделген пациенттермен салыстырғанда, ритуксимаб және ХТ курсындағы пациенттерде инфекцияланудың және паразиттерді жұқтырудың жоғары жиілігімен байланысты болған жоқ. Бұрын емделмеген және қайталанған//емдеуге келмейтін СЛЛ бар пациенттердің қатысуымен жүргізілген зерттеулер R-FC режимі бойынша емнен өткен пациенттердің 25%-ға дейінінде нейтропения созылғанын (нейтрофилдер саны соңғы дозаның 24 және 42 күндері арасында 1x109/л-ден төмен күйінде қалды) немесе ритуксимаб + FC емінен кейін кешігіп (бұрын ұзаққа созылған нейтропениясы болмаған, немесе 42 күнге дейін сауыққан пациенттерде нейтрофилдер саны соңғы дозадан кейін 1x109/л-ден төмен күйінде қалды) пайда болғанын көрсетті. Анемия жиілігі бойынша айырмашылықтар білінген жоқ. Ритуксимабпен соңғы инфузиядан кейін 4 аптадан астам уақыт өткеннен кейін кешеуілдеген нейтропенияның кейбір жағдайлары білінді. Алғашқы желілі СЛЛ емдеуге жүргізілген зерттеулерде Бине жіктемесі бойынша С сатыдағы пациенттер FC тобымен (FC 71%-бен салыстырғанда R-FC 83%) салыстырғанда, R-FC тобында жағымсыз құбылыстарды басынан көбірек кешірді. Қайталанған//емдеуге келмейтін СЛЛ зерттегенде ауырлығы 3/4 тромбоцитопенияның, FC тобындағы 9%-бен салыстырғанда, R-FC тобында 11% жағдайы тіркелді.

Вальденстрем макроглобулинемиясы бар пациенттердің қатысуымен жүргізілген зерттеулерде емдеуді бастағаннан кейін IgM сарысулық деңгейінің транзиторлық жоғарылауы білінді, бұл оның тұтқырлығының жоғарылауымен және қатар жүретін симптомдармен байланысты болуы мүмкін. IgM жоғары деңгейі әдетте 4 ай ішінде қалыпты деңгейіне оралады.

Жүрек-қантамыр жүйесі

Клиникалық зерттеулерде ритуксимабпен монотерапияда жүрек-қантамыр реакцияларының ішінде ең көп таралғандары гипотензия және гипертензия болды, пациенттердің 18,8%-да байқалды. Инфузия кезінде ауырлығы 3-4 дәрежедегі аритмия жағдайлары (қарыншалық және қарыншаүстілік тахикардияны қоса) және стенокардия ұстамалары байқалды. Демеуші ем кезінде жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан ауырлығы 3-4 дәрежедегі бұзылулар жиілігі ритуксимаб және бақылау тобында ұқсас болды. Күрделі жағымсыз құбылыстар ретінде (жыпылықтағыш аритмияны, миокард инфарктісін, сол жақ қарынша функциясының жеткіліксіздігін, миокард ишемиясын қоса) жүрекке қатысты оқиғалар, бақылау тобындағы 1%-бен салыстырғанда, ритуксимаб қабылдаған пациенттердің 3%-да тіркелді. Ритуксимабты ХТ-пен біріктіріп қолдануға баға берілетін зерттеулерде ауырлығы 3-4 дәрежедегі жүрек аритмиясы, көбіне тахикардия, жүрекшелердің жыпылықтауы сияқты қарыншаүстілік аритмия сияқты оқиғалар жиілігі, CHOP сызбасы бойынша ем қабылдаған топпен (3 пациент, 1,5%) салыстырғанда, R-CHOP сызбасын қабылдаған (14 пациент, 6,9%) топта жоғары болды. Аритмияның барлық осы жағдайлары ритуксимабты қолданумен, сонымен қатар қызба, инфекциялар, жедел миокард инфарктісі, бұрын болған респираторлық және жүрек-қантамыр аурулары сияқты бейімдегіш жағдайлармен байланысты. R-CHOP және CHOP сызбасын қабылдаған топтар арасында жүрек функциясының жеткіліксіздігін, миокард ауруларын және жүректің ишемиялық ауруларының көріністерін қоса, ауырлығы 3-4 дәрежедегі жүрекке байланысты басқа оқиғаларға қатысты айырмашылықтар байқалған жоқ. СЛЛ болғанда ауырлығы 3-4 дәрежедегі жүрек бұзылыстарының жалпы жиілігі алғашқы желілі емде де (4% R-FC, 3% FC), сонымен қатар қайталанатын/емдеуге келмейтін аурулар жағдайын (4% R-FC, 4% FC) зерттегенде де төмен болды.

Тыныс алу жүйесі

Кейбірі өліммен аяқталатын интерстициальді пневмонияның даму жағдайлары тіркелді.

Жүйке жүйесі

Жүрек-қантамырлық қауіп факторлары бар R-СНОР тобына жататын 2 пациентте (2%) алғашқы емдеу циклі барысында, емдеусіз бақылау кезеңінде ми қан айналымының бұзылулары дамыған, CHOP тобындағы пациенттерден айырмашылығы, ми қан айналымының тромбоэмболиялық бұзылулары дамыды. Топтар арасында басқа тромбоэмболиялар жиілігінде айырмашылықтар болған жоқ. CHOP тобындағы 3 пациентте (1,5%) кейінгі бақылаулар кезінде ми қан айналымының бұзылулары тіркелді. Ауырлығы 3 және 4 дәрежедегі неврологиялық бұзылулардың жалпы жиілігі емдеудің алғашқы желісінде де (R-FC тобында 4%, FC тобында 4%), сонымен қатар ауру қайталанатын/резистентті СЛЛ-ді емдегенде де (R-FCтобында 3%, FC тобында 3%) төмен болды.

Мидың артқы бөліктері зақымданатын қайтымды энцефалопатия синдромының (PRES)/мидың артқы бөліктері зақымданатын қайтымды лейкоэнцефалопатия синдромының (PRLS) даму жағдайлары тіркелді. Симптоматика көрудің бұзылуын, бас ауыруды, құрысуларды және артериялық қысымның жоғарылауы қатар жүретін немесе жүрмейтін психикалық бұзылуларды қамтыды. PRES/PRLS диагнозын миды көзбен көру әдісінің жәрдемімен айғақтауға болады. Сипатталған жағдайларда пациенттерде негізгі ауру, артериялық қысымның жоғарылауы, иммуносупрессиялық ем және/немесе химиотерапия сияқты PRES/PRLS дамуының қауіп факторлары болды.

Асқазан-ішек жолы

ХЕЛ емдеу үшін ритуксимаб қабылдаған пациенттерде кейбір жағдайларда өліммен аяқталатын асқазан-ішектік ісінулер байқалды. Осы жағдайлардың көбісінде ритуксимаб ХТ-пен бірге қолданылды.

IgG иммуноглобулинінің деңгейі

Ритуксимабпен демеуші емге баға беруге қатысты клиникалық зерттеулерде қайталанатын/резистентті фолликулярлық лимфомасы бар пациенттерде IgG деңгейінің медианасы индукциялық емнен кейін бақылау тобында да, сонымен қатар ритуксимаб тобында да қалыптың төменгі шегінен (ҚТШ) (< 7 г/л) төмен болды. Бақылау тобында IgG деңгейінің медианасы ҚТШ жоғарыға сәйкесінше көтерілді, бірақ ритуксимаб тобында тұрақты болып қалды. IgG деңгейі ҚТШ-ден төмен болатын пациенттердің үлесі емдеудің екі жылдық кезеңі ішінде ритуксимаб тобында 60%-ға жуықты құрады, ал бақылау тобында ол екі жыл емдегеннен кейін 36%-ға дейін түсіп кетті.

Тері және оның қосалқылары

Бірқатар жағдайларда өліммен аяқталған уытты эпидермальді некролиз (Лайелл синдромы) және Стивенс-Джонсон синдромы жөнінде мәлімдемелер болды.

Егде жастағы (≥ 65 жас) пациенттердегі монотерапия

Ауырлығы барлық дәрежедегі жағымсыз реакциялардың және ауырлығы 3/4 дәрежедегі реакциялардың жиілігі егде жастағылар мен жасырақ пациенттерде (<65 жас) ұқсас болды.

Жайылған лимфаденопатия (ЖЛ)

ЖЛ бар пациенттер арасында ауырлығы 3/4 дәрежедегі жағымсыз реакциялардың жиілігі, ЖЛ-сіз пациенттер арасындағыға қарағанда, жоғары болды (15,4%-бен салыстырғанда 25,6%). Барлық дәрежедегі жағымсыз реакциялардың даму жиілігі осы топтарда ұқсас болды.

Қайталап емдеу

Жағымсыз реакциялар жиілігінің және ауырлық дәрежесінің алғашқы ем жүргізген кездегі осындайлардан айырмашылықтары жоқ.

Егде жастағы (≥ 65 жас) пациенттердегі біріктірілген ем

Қан айналу жүйесі және лимфалық жүйе тарапынан ауырлығы 3/4 жағымсыз құбылыстар жиілігі егде жастағы пациенттерде, бұрын емделмеген, қайталанатын/резистентті СЛЛ бар жасырақ (<65 жас) пациенттерге қарағанда, жоғары болды.

Ревматоидты артритте ритуксимаб қауіпсіздігінің жалпы бейіні клиникалық зерттеулерден және постмаркетингтік бақылаулардан алынған деректерге негізделген.

Ауырлығы орташа және ауыр дәрежедегі ревматоидты артриті (РА) бар пациенттерде қауіпсіздік бейіні төмендегі бөлімдерде берілген. Клиникалық зерттеулерде 3100-нан астам пациенттер ең кемінде 1 емдеу курсын қабылдады және 6 айдан бастап 5 жылға дейін бақылауда болды; шамамен 2400 пациент 2 немесе одан көбірек, 1000-ға жуығы 5 немесе одан көбірек емдеу курсын қабылдады. Постмаркетингтік кезеңде алынған қауіпсіздігі жөніндегі ақпарат клиникалық зерттеулерде байқалған жағымсыз құбылыстардың күтілген бейінін көрсетеді.

Пациенттер 2 x 1000 мг ритуксимабты метотрексатқа (аптасына 10-25 мг) қосымша 2 апта аралықпен қабылдады. Ритуксимаб вена ішіне 100 мг метилпреднизонмен инфузиядан кейін енгізілді; пациенттер сондай-ақ преднизонды пероральді түрде 15 күн бойы қабылдады.

Жағымсыз реакциялар 2 кестеде берілген. Жиілігі «Өте жиі» (≥1/10), «Жиі» (≥1/100-ден <1/10 дейін), «Сирек» (≥1/1000-нан <1/100 дейін) және «Өте сирек» (<1/10000) деп белгіленді. Әрбір топтағы жағымсыз әсер реакция ауырлығының төмендеу ретімен берілген.

Инфузиялық реакциялар препаратты қолданған кезде өте жиі кездескен жағымсыз реакциялар болды. Инфузиямен байланысты реакциялардың жалпы жиілігі алғашқы инфузияда 23% құрады және кейінгі инфузияларда азайды. Ауыр инфузиялық реакциялар сирек (0,5% пациент) болды және негізінен алғашқы инфузияда байқалды. Постмаркетингтік кезеңде РА бар пациенттердің қатысуымен жүргізілген клиникалық зерттеулерде байқалған жағымсыз реакцияларден басқа, үдемелі көп ошақты лейкоэнцефалопатия (ҮКЛ) және сарысулық реакция тіркелді.

2 кесте: Ритуксимабпен ем қабылдаған, РА бар пациенттерде клиникалық зерттеулерде немесе постмаркетингтік кезеңде дәрілік препаратқа тіркелген жағымсыз реакциялар.

Қайталанған курстар

Қайталанған емдеу курстарындағы жағымсыз құбылыстардың бейіні алғашқы курстағы сияқты. Ритуксимабтың алғашқы инфузиясынан кейінгі жағымсыз құбылыстардың даму жиілігі алғашқы 6 ай ішінде өте жоғары болды және содан кейін азайды. Мұндайда алғашқы емдеу курсы кезінде өте жиілері инфузиялық реакциялар, РА-ның өршуі және алғашқы емдеудің 6 айы ішінде жиі кездескен инфекциялар болды.

Инфузиялық реакциялар

Клиникалық зерттеулерде өте жиі жағымсыз құбылыстар инфузиямен байланысты реакциялар болды (2 кестені қараңыз). 3189 пациенттің 1135-і (36%) бір инфузиялық реакцияны бастан кешірсе, ал алғашқы инфузиядан кейін-ақ 733 (23%) пациентте инфузиялық реакция дамыды. Инфузиямен байланысты реакциялардың көрініс беруі әрбір кейінгі инфузия сайын төмендеді. Пациенттердің 1%-дан азы (3189-дан 17) күрделі инфузиялық реакцияны басынан кешірді. Клиникалық зерттеулерде жағымсыз реакциялар критерийлерінің жалпы терминологиясына (CTC) сәйкес ауырлығы 4 дәрежедегі инфузиялық реакциялар да, сондай-ақ инфузиялық реакциялармен байланысты бірде-бір өліммен аяқталу тіркелген жоқ. CTC сәйкес ауырлығы 3 дәрежедегі инфузиялық реакциялардың және емдеуді тоқтатуға әкелетін инфузиялық реакциялардың үлесі әрбір курс сайын азайды және 3 курсқа қарай мұндай құбылыстар сирек болды. Глюкокортикоидтармен вена ішіне жасалған премедикация реакциялар жиілігін және ауырлығын едәуір төмендетті. Постмаркетингтік бақылауларда инфузиямен, өліммен аяқталумен байланысты ауыр реакциялар тіркелді.

Жеделдетілген инфузия жүргізудің қауіпсіздігіне баға беруге қатысты клиникалық зерттеулерде РА, сондай-ақ белсенді сатыдағы, ауырлығы орташа және ауыр дәрежедегі РА бар пациенттерде жеделдетілген алғашқы инфузия кезінде немесе инфузиядан кейін 48 сағат ішінде ауыр реакциялар болмаған кезде кейінгі инфузия 2 сағат ішінде жүргізілді. Зерттеуге биологиялық емнің алғашқы курсы кезінде ауыр инфузиялық реакция байқалған пациенттер қамтылған жоқ. Инфузиялық реакциялардың жиілігі, түрі және ауырлығы бұрын препаратты қолданған кезде байқалғанмен ұқсас болды. Күрделі инфузиялық реакциялар тіркелген жоқ.

Инфекциялар

Инфекциялардың жалпы жиілігі ритуксимаб қабылдаған пациенттердің ішінде жылына 100 пациентке шаққанда шамамен 94 құрады. Инфекциялар көбіне ауырлығы жеңіл және орташа дәрежеде болды (өте жиірегі – жоғарғы тыныс алу жолдарының және несеп шығару жолдарының инфекциялары). Күрделі реакциялардың, сондай-ақ антибиотиктерді вена ішіне енгізуді қажет ететін реакциялардың жиілігі жылына 100 пациентке шаққанда 4 құрады. Ритуксимабтың көп реттік курсынан кейін қандай да болсын күрделі инфекциялар деңгейлерінің маңызды көтерілуі байқалған жоқ. Клиникалық зерттеулерде ритуксимаб тобындағы және бақылау тобындағы жиіліктермен ұқсас тыныс алу жолдарының инфекциялары (пневмонияны қоса) тіркелген жоқ.

Аутоиммундық аурулары бар (ревматоидты артрит және ритуксимабты қолдану көрсетілмеген аутоиммундық аурулар (жүйелік қызыл жегі және васкулит) пациенттерді емдеу барысында өліммен аяқталатын үдемелі көп ошақты лейкоэнцефалопатия жағдайлары тіркелді.

Ритуксимабты цитоуытты ХТ-пен біріктіріп қабылдаған, ХЕЛ бар пациенттерде В гепатитінің реактивация жағдайлары тіркелді. РА бар пациенттер арасында В гепатитінің реактивациясы өте сирек білінді.

Жүрек-қантамырлық реакциялар

Жүректің күрделі оқиғалары, плацебо қабылдаған пациенттер арасында жылына 100 пациентке шаққандағы 1,3-пен салыстырғанда, ритуксимаб қабылдаған пациенттер арасында 100 пациентке шаққанда 1,3 болды. Кардиологиялық оқиғаларды (кез келген дәрежедегі немесе күрделі) бастан кешірген пациенттердің үлесі кейінгі емдеу курстарында ұлғайған жоқ.

Неврологиялық бұзылулар

Мидың артқы бөліктерін зақымдайтын қайтымды энцефалопатия синдромының (PRES)/ мидың артқы бөліктерін зақымдайтын қайтымды лейкоэнцефалопатия синдромының (PRLS) даму жағдайлары тіркелді. Симптоматика көрудің бұзылуын, бас ауыруды, құрысуларды және артериялық қысымның жоғарылауымен қатар жүретін немесе онсыз психикалық бұзылуларды қамтыды. PRES/PRLS диагнозын мидың көзбен көру әдістерімен айғақтауға болады. Сипатталған жағдайларда пациенттерде негізгі ауру, артериялық қысымның жоғарылауы, иммуносупрессиялық ем және/немесе химиотерапия сияқты PRES/PRLS дамуының қауіп факторлары болды.

Нейтропения

Нейтропенияның даму жағдайлары тіркелді, олардың көбісі транзиторлық сипатта болды, ал ауырлық дәрежесі бойынша орташа және жеңіл болды. Нейтропения ритуксимабты қабылдағаннан кейін бірнеше айдан соң дамуы мүмкін.

Клиникалық зерттеулердің плацебо-бақыланатын кезеңінде ритуксимаб қабылдаған пациенттердің 0,94%-да (1382-ден 13) және плацебо қабылдаған пациенттердің 0,27%-да (731-ден 2) ауыр нейтропения дамыды.

Нейтропения, кешеуілдеген ауыр түрін және тұрақты түрін қоса, жағдайлары постмаркетингтік кезеңде сирек білінді. Олардың кейбіреулері өліммен аяқталуға себепші болды.

Зертханалық көрсеткіштер

РА бар пациенттерде инфекциялардың жалпы жиілігінің және күрделі инфекциялар жиілігінің артуымен қатар жүрмейтін гипогаммаглобулинемия (IgG және IgM иммуноглобулиндер концентрацияларының қалыптың төменгі шегінен төмендеуі) байқалды.

Балаларда ритуксимабты қабылдау аясында, кейбір жағдайларда ауыр және иммуноглобулиндермен орнын басу емін қажет ететін гипогаммаглобулинемияның дамуы жөнінде кездейсоқ мәлімдемелер, сондай-ақ әдебиеттерде сипатталған жағдайлар бар. Ұзаққа созылған В-жасушалық жұтаңданудың салдарлары балаларда белгісіз.

Полиангиитті гранулематозда (Вегенер гранулематозында) және микроскопиялық полиангиитте препаратты қолдану тәжірибесі

Клиникалық зерттеулерде полиангиитті гранулематозы және микроскопиялық полиангииті бар 99 пациент глюкокортикоидтарды және аптасына 375 мг/м2 доза ритуксимабты 4 апта бойы қабылдаған.

3 кесте: 6 ай жүргізілген негізгі клиникалық зерттеулерде салыстыру тобына қарағанда, ритуксимабпен ем қабылдаған пациенттердің ≥ 5%-да ең жиі тіркелген жағымсыз реакциялар

Инфузиялық реакциялар

Ритуксимабты енгізу кезінде немесе одан кейін 24 сағат ішінде байқалған барлық инфузиялық реакциялардың ауырлығы 1 және 2 дәрежеде болды. Цитокиндердің босап шығу синдромы, тамақтың қызаруы, тітіркенуі және тремор өте жиі байқалды. Ритуксимаб препаратын вена ішіне енгізілетін глюкокортикостероидтармен біріктіріп қолдану сипатталған жағымсыз құбылыстардың жиілігін және ауырлығын азайта алды.

Инфекциялар

Ритуксимаб препаратын қолданған кездегі инфекциялардың жалпы жиілігі жылына 100 пациентке шаққанда 237 (CI 95% 197-285) құрады. Инфекциялар көбіне ауырлығы жеңіл немесе орташа дәрежеде болды және көбіне жоғарығы тыныс алу жолдарының инфекцияларын, несеп шығару жолдарының инфекцияларын және белдемелі герпесті қамтыды. Ритуксимаб препаратын қолданған кездегі күрделі инфекциялардың жиілігі жылына 100 пациентке шаққанда 25 құрады. Ритуксимаб препаратын қолданған кездегі күрделі инфекциялар арасында пневмония туралы өте жиі (4%) мәлімделді.

Қатерлі жаңа түзілімдер

Ритуксимаб препаратын тағайындағаннан кейінгі қатерлі жаңа түзілімдердің жиілігі жасы және жынысы бойынша сәйкес келетін популяциядағы көрсеткіштерден асқан жоқ және жылына 100 пациентке шаққанда 2 құрады.

Жүрек-қантамырлық реакциялар

Жүрекке қатысты оқиғалардың жиілігі жылына 100 пациентке шаққанда 273 (CI 95% 149-470) құрады. Жүрекке қатысты күрделі оқиғалар деңгейі жылына 100 пациентке шаққанда 2.1 (CI 95% 3-15) құрады. Тахикардия (4%) және жыпылықтағыш аритмия (3%) өте жиі байқалды.

Неврологиялық бұзылулар

Аутоиммундық бұзылулар аясында мидың артқы бөліктері зақымданатын қайтымды энцефалопатия синдромының (PRES)/мидың артқы бөліктері зақымданатын қайтымды лейкоэнцефалопатия синдромының (PRLS) даму жағдайлары тіркелді. Симптоматика көрудің бұзылуын, бас ауыруды, құрысуларды және артериялық қысымның жоғарылауы қатар жүретін немесе жүрмейтін психикалық бұзылуларды қамтыды. PRES/PRLS диагнозын миды көзбен көру әдісінің жәрдемімен айғақтауға болады. Сипатталған жағдайларда пациенттерде негізгі ауру, артериялық қысымның жоғарылауы, иммуносупрессиялық ем және/немесе химиотерапия сияқты PRES/PRLS дамуының қауіп факторлары болды.

В гепатитінің реактивациясы

Постмаркетингтік кезеңде полиангиитті гранулематозы және микроскопиялық полиангииті бар пациенттерде В гепатиті реактивациясының өте сирек, кейбір жағдайларда өліммен аяқталатын жағдайлары жөнінде мәлімделді.

Гипогаммаглобулинемия

Полиангиитті гранулематозы және микроскопиялық полиангииті бар пациенттерде инфекцияның жалпы жиілігі немесе күрделі инфекциялардың жиілігінің артуымен қатар жүрмейтін гипогаммаглобулинемия (IgА, IgG және IgM иммуноглобулиндері концентрацияларының қалыптың төменгі шегінен төменге азаюы) байқалды. 6 айлық бақыланатын салыстырмалы жасырын көп орталықты интервенциялық емес зерттеулерде ритуксимаб тобындағы пациенттердің 27%, 58% және 51%-да IgА, IgG және IgM иммуноглобулиндер деңгейінің, циклофосфамид тобындағы пациенттердің 25%, 50% және 46%-дағы осындаймен салыстырғанда, төмендегені байқалды.

Нейтропения

Бақыланатын рандомизацияланған салыстырмалы жасырын көп орталықты интервенциялық емес зерттеулерде полиангиитті гранулематозы және микроскопиялық полиангииті бар ритуксимаб (жалғыз курс) тобындағы пациенттердің 24%-да және циклофосфамид тобындағы пациенттердің 23%-да ауырлығы 3 дәрежедегі және одан жоғары нейтропения дамыды. Нейтропения байқалған ауыр инфекциялардың даму жағдайларының артуымен байланысты болған жоқ. Ритуксимабпен емдеудің көп реттік курсының полиангиитті гранулематозы және микроскопиялық полиангииті бар пациенттерде нейтропенияның дамуына ықпалы зерттелген жоқ.

Тері және оның қосалқылары

Уытты эпидермальді некролиздің (Лайелл синдромы) және Стивенс-Джонсон синдромның, бірқатар жағдайларда өліммен аяқталатын өте сирек жағдайлары жөнінде мәлімдемелер болды.

Қолдануға болмайтын жағдайлар

• белсенді затқа немесе препараттың кез келген басқа компонентіне, сондай-ақ тышқан текті протеиндерге аса жоғары сезімталдық

• жедел инфекциялық үдерістердің болуы

• иммунитеті әлсіреген пациенттер

• жүрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі (NYHA бойынша IV класс) немесе ревматоидты артрит, полиангиитті гранулематоз және микроскопиялық полиангиит аясында жүректің бақыланбайтын ауыр сырқаттары

Дәрілермен өзара әрекеттесуі

Қазіргі таңда ритуксимабтың дәрілік өзара әрекеттесуі жөнінде деректер шектеулі.

СЛЛ бар пациенттерде ритуксимабты бірге қолдану флударабиннің немесе циклофосфамидтің фармакокинетикасына ықпалын тигізбейді. Бұдан басқа, флударабин және циклофосфамид ритуксимабтың фармакокинетикасына маңызды ықпалын тигізбейді.

Метотрексатты бір мезгілде қабылдау ревматоидты артриті бар пациенттерде ритуксимабтың фармакокинетикасына ықпал етпейді.

Тышқандардың ақуызына қарсы антиденелері немесе антихимерлі антиденелері бар пациенттерде диагностикалық немесе емдік мақсатта басқа моноклональді антиденелермен бірге тағайындағанда аллергиялық реакциялар немесе аса жоғары сезімталдық реакциялары дамуы мүмкін.

Ревматоидты артриті бар пациенттерде ритуксимаб препаратымен емдеу кезінде (қабынуға қарсы басқа биологиялық базистік препараттармен (ҚҚБП) емдегенге дейін) күрделі инфекциялардың жиілігі жылына 100 пациентке шаққанда 6.01 құрайды, ал кейіннен сол уақытта басқа ҚҚБП емдеген кезде жылына 100 пациентке шаққанда 4.97 құрады.

Айрықша нұсқаулар

Пациенттің медициналық құжаттарында препараттың (Труксима) саудалық атауын көрсеткен жөн. Препаратты қандай да болсын биологиялық басқа дәрілік препаратқа алмастыру емдеуші дәрігердің келісімін қажет етеді. Осы нұсқаулықта берілген ақпарат Труксима препаратына ғана қатысты.

Үдемелі көп ошақты лейкоэнцефалопатия (ҮКЛ)

Пациенттерге ритуксимабты қабылдау аясында ҮКЛ-ді қоса, инфекциялардың даму қаупі жөнінде алдын ала ескертілуі тиіс.

Ритуксимабты қолданғаннан кейін өліммен аяқталатын ҮКЛ-дің бірлі-жарым жағдайлары жөнінде өте сирек мәлімдемелер бар. ҮКЛ-дің белгілері болып табылатын жаңа жағымсыз құбылыстардың пайда болуы және бұрыннан бар неврологиялық симптомдардың өршуі тұрғысында пациенттерді ұдайы бақылап отыру қажет. ҮКЛ-дің дамуына күмәнданғанда препаратты енгізуді ҮКЛ толық жойылғанша тоқтата тұру қажет. Емдеуші дәрігер симптомдардың неврологиялық бұзылулармен байланысына, және егер мұндайлар байқалса, олардың ҮКЛ-ге жататындығына баға беруі тиіс. Невропатологтан кеңес алу қажеттілігін қарастырған жөн.

Қандай да болсын күмән болған жағдайда, магниттік резонансты томографияның (контрастысымен дұрысырақ) жәрдемімен сканирлеуді, вирустық ДНҚ (Джон Каннингем вирусы) бар-жоқтығын анықтау үшін жұлын-ми сұйықтығын тексеруді және неврологиялық баға беруді қайталауды қоса, әрі қарай зерттеулер жүргізу қажеттілігін қарастыру керек.

Емдеуші дәрігер ҮКЛ-ге тән симптомдарды аса мұқият бақылауы тиіс, өйткені пациент әрдайым кейбір (когнитивтік, неврологиялық, психикалық) симптомдарды байқайтындай жағдайда болмайды. Пациент жақын адамдарына немесе күтім жасаушыларына өзінің емделіп жүргенін алдын ала ескерткен жөн, өйткені олар оның өздігінен әрдайым бақылай беруге қабілетсіз симптомдарын байқауы мүмкін.

ҮКЛ дамыған кезде препаратты енгізу үзілді-кесілді тоқтатылуы тиіс.

Иммунитеті қалпына келгеннен кейін ҮКЛ бар әлсіз пациенттерде нәтижесінің тұрақтану немесе жақсару жағдайлары байқалды. ҮКЛ-дің ертерек байқалуы және ритуксимабпен емдеуді тоқтату ауру нәтижесінің тұрақтануына немесе жақсаруына әкелуі-әкелмеуі белгісіз күйінде қалып отыр.

Ходжкиндік емес лимфома және созылмалы лимфолейкоз

Инфузиялық реакциялар.

Ритуксимабты енгізген кезде дамитын инфузиялық реакциялар цитокиндердің және/немесе басқа да медиаторлардың босап шығу синдромымен байланысты болуы мүмкін. Цитокиндердің босап шығу синдромының клиникалық көріністері жедел аса жоғары сезімталдық реакцияларымен өте ұқсас болуы мүмкін.

Цитокиндердің босап шығу синдромын, ісіктердің лизисі синдромын, анафилаксиялық реакцияны және аса жоғары сезімталдық реакциясын қамтитын реакциялар жиынтығы төменде сипатталған.

Постмаркетингтік кезеңде алғашқы инфузиядан кейін 30 минут-2 сағаттан соң дамитын, өліммен аяқталатын, ауыр инфузиялық реакциялардың даму жағдайлары сипатталған. Жағдайлар тыныс алу жүйесі тарапынан болатын симптомдармен және, қызбадан, қалтыраудан, гипотензиядан, есекжемнен, ангионевроздық ісінуден және ісіктердің тез лизисі мен ісіктердің лизисі синдромының белгілерін қамтыған басқа да симптомдардан өзге, бірқатар жағдайлармен сипатталды.

Цитокиндердің босап шығуының ауыр синдромы бронхтың түйілулерімен және қалтырау, қызба, діріл, есекжем және ангионевроздық ісіну біріккен гипоксиямен жиі қатар жүретін, тыныс алудың қиындауымен сипатталады. Осы синдром ісік лизисі синдромының гиперурикемия, гиперкалиемия, гипокальциемия, гиперфосфатемия, бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігі, лактатдегидрогеназа (ЛДГ) деңгейінің жоғарылауы сияқты кейбір симптомдарымен байланысты болуы мүмкін. Тыныс алу функциясының жедел жеткіліксіздігі кеуде қуысы ағзаларының рентгенографиясында көзге көрінетін өкпенің интерстициальді ісінуімен немесе инстерстициальді ауруымен қатар жүруі мүмкін. Синдром алғашқы инфузиядан кейін бір немесе екі сағат ішінде жиі дамиды. Өкпе функциясының жеткіліксіздігі немесе өкпесінде ісік үдерісі бар пациенттер жағымсыз аяқталудың жоғары қаупіне ұшырайды және өте мұқият бақылауды керек етеді.

Цитокиндердің босап шығу синдромы көрініс берген кезде препарат енгізуді кідіртпей тоқтатқан және қарқынды симптоматикалық ем тағайындаған жөн. Клиникалық симптомдардың алғашқы бәсеңдеуі жағдайдың нашарлауымен алмасуы мүмкін, мұндай пациенттер ісік лизисінің синдромының және өкпе инфильтрациясының бар-жоқтығы анықталғанша қатаң бақылауда болуы тиіс. Белгілер мен симптомдар толық жойылғаннан кейін пациенттерді кейіннен емдеу цитокиндердің босап шығуының қайталанатын жедел синдромын сирек туындатады.

Қарқынды дамитын ісігі бар немесе айналымдағы қатерлі жасушалар саны (≥25 x 109/л) жоғары болатын пациенттер, мысалы СЛЛ бар пациенттер сияқты, цитокиндердің босап шығуының ауыр синдромының даму қаупі жоғары тобында болады, сондықтан оларды емдеуді аса сақтықпен жүргізген жөн. Алғашқы инфузияда мұндай пациенттерге мұқият бақылау жүргізу керек. Алғашқы цикл кезінде және кейінгі барлық циклдерде алғашқы инфузия жылдамдығын төмендету немесе, егер лимфоциттер саны >25 x 109/л күйінде қалса, оны 2 күн бойы 2 дозаға бөлу жөнінде шешім қабылдауды қарастырған жөн.

Жағымсыз инфузиялық реакциялардың барлық түрлері (пациенттердің 10%-да гипотониямен және бронхтың түйілуімен қатар жүретін, цитокиндердің босап шығу синдромын қоса) пациенттердің 77%-да байқалды. Бұл симптомдар әдетте препарат енгізуді және қызуды түсіретін дәрілерді, антигистаминдік дәрілерді, және бірқатар жағдайларда, оттегіні, вена ішіне физиологиялық ерітінділерді және, көрсетілімдер бар болса, глюкокортикоидтарды қолдануды тоқтатқан жағдайда қайтымды.

Пациенттерде ақуыз препараттарын вена ішіне енгізгеннен кейін пациенттерде анафилаксия және басқа да аса жоғары сезімталдық реакциялары байқалды. Цитокиндердің босап шығуы синдромынан айырмашылығы аса жоғары сезімталдықтың айқын реакциялары, әдеттегідей, инфузияны бастағаннан кейін бірнеше минут ішінде байқалады. Ритуксимаб препаратымен инфузия жүргізген кезде жоғары сезімталдық реакцияларын басу үшін қажетті барлық препараттар (эпинефрин (адреналин), антигистаминдік препараттар, глюкокортикоидтар) қолда болуы қажет. Анафилаксияның клиникалық көріністері, жоғарыда сипатталғандай, цитокиндердің босап шығу синдромының клиникалық көріністерімен ұқсас болуы мүмкін. Аса жоғары сезіталдықтан туындаған реакциялар цитокиндердің босап шығу синдромымен байланысты реакцияларға қарағанда сирек байқалады.

Сондай-ақ басқа реакциялар ішінде: миокард инфарктісі, жыпылықтағыш аритмия, өкпенің ісінуі, жедел қайтымды тромбоцитопения байқалды.

Ритуксимабты енгізген кезде гипотония дамитын болғандықтан, гипертензияға қарсы препаратты инфузиядан 12 сағат бұрын кешіктірмей қабылдау мүмкіндігін қарастырған жөн.

Кардиологиялық бұзылыстар

Пациенттерде емдеу кезінде стенокардия, жүрек аритмиялары (жүрекшелердің лүпілдеуі және фибрилляциясы), жүрек функциясының жеткіліксіздігі және/немесе миокард инфарктісі байқалды. Сондықтан жүрек-қантамыр жүйесінің патологиясы бар және/немесе кардиоуытты ХТ-тен өткен пациенттер мұқият бақылауда болуы тиіс.

Гематологиялық уыттылық

Ритуксимабпен монотерапияда миелосупрессияның тән еместігіне қарамастан, қандағы нейтрофидер саны <1,5 x 109/л және/немесе тромбоциттер саны <75 x 109/л болатын пациенттерді емдегенде аса сақтық танытқан жөн, өйткені мұндай пациенттерді емдеу тәжірибесі шектеулі.

Емдеу кезінде нейтрофилдер мен тромбоциттер санын есептей отырып, қанға ұдайы толық талдау жүргізіп отыру керек.

Инфекциялар

Ритуксимабпен емдеу кезінде күрделі инфекциялар, соның ішінде өліммен аяқталатын инфекциялар дамуы мүмкін. Препарат жедел және ауыр инфекциялары (мысалы, туберкулез, сепсис, оппортунистік инфекциялар) бар пациенттерге енгізілмеуі тиіс.

Ритуксимабты анамнезінде қайталанған немесе созылмалы инфекциялық үдерістері бар пациенттерге немесе пациенттер ауыр инфекциялық үдерістің дамуын өршітуі мүмкін патологиясы бар пациенттерге тағайындағанда сақтық таныту керек.

Ритуксимабаты қолданған кезде, өліммен аяқталатын фульминантты түрді қосқанда, В гепатитінің реактивация жағдайлары байқалды. Мұндай пациенттердің көбісі сондай-ақ цитоуытты ХТ-тен де өтті. Қайталанатын/емдеуге келмейтін СЛЛ бар пациенттердің қатысуымен жүргізілген бір зерттеудің шектеулі деректері ритуксимабпен емдеудің В гепатитінің алғашқы инфекциясының нәтижесін нашарлатуы мүмкін деп болжам жасауға мүмкіндік береді. Ритуксимабты тағайындар алдында В гепатиті вирусымен (ВГВ) инфекциялану қаупі бар барлық пациенттер ВГВ-ге скринингтен өтуі тиіс. Зерттеулерге, ең кемінде, HBsAg және HBcAb маркерлері қамтылуы тиіс. Сондай-ақ жергілікті нұсқауларға сәйкес басқа да маркерлер қамтылуы мүмкін. Белсенді фазадағы гепатиті бар пациенттерге ритуксимабпен инфузия жүргізбеген жөн.  Серологиялық зерттеу оң нәтиже берген пациенттердегі В гепатитте (HBsAg немесе HBcAb) емдеуді бастар алдында гепатологтан кеңес алу керек, сондай-ақ В гепатитінің реактивациясына жол бермеу үшін жергілікті медицина стандарттарына сай күтім мен бақылау болуы тиіс.

ХЕЛ және СЛЛ кезінде ритуксимабты қолданудан кейін үдемелі көп ошақты лейкоэнцефалопатияның (ҮКЛ) өте сирек жағдайлары тіркелді. Көптеген пациенттер ритуксимабты ХТ-пен біріктіріп немесе иммунносупрессиялық еммен бірге қабылдады.

Иммунизация

Ритуксимаб препаратымен емделуден кейін тірі вирустық вакциналармен иммунизацияның қауіпсіздігі мен тиімділігі зерттелген жоқ. Тірі вирустық вакциналармен вакцинация ұсынылмайды. Белсенділігі жойылған вакциналармен вакцинация мүмкін болады, алайда жауап беру жиілігі кемуі мүмкін. Рандомизацияланбаған зерттеулерде қатерлілік дәрежесі төмен, қайталанатын ХЕЛ бар пациенттерде ритуксимабпен монотерапияда сіреспелік анатоксинді және КНL-неоантигенді (фиссурелия моллюскасының КНL-гемоцианині) енгізуге жауап жиілігінің, ритуксимаб препаратын қабылдамаған, дені сау пациенттермен салыстырғанда, төмендегені байқалды (сәйкесінше, 81%-ге қарсы 16% және 76%-ге қарсы 4% (бағалау критерийлері – антиденелер титрінің 2 еседен көбірекке жоғарылауы). СЛЛ бар пациенттерде осы екі ауру ұқсас болғандықтан, ұқсас нәтижелер болады деп болжам жасалады, алайда арнайы клиникалық зерттеулер жүргізілген жоқ.

Антигендер жиынтығына (Streptococcus pneumoniae, influenza А, паротит, қызамық, желшешек) антиденелер титрінің орташа мәні ритуксимаб препаратымен емдеуден кейін ең кемінде 6 ай ішінде өзгерген жоқ (емдеуге дейінгі антиденелер титрімен салыстырғанда).

Тері реакциялары

Уытты эпидермальді некролиз және Стивенс-Джонсон синдромы сияқты ауыр тері реакцияларының, бірқатар жағдайларда өліммен аяқталатын даму жағдайлары тіркелді. Осындай реакциялар байқалған кезде ритуксимаб препаратын қабылдауды тоқтатқан жөн.

Ревматоидты артрит, полиангиитті гранулематоз және микроскопиялық полиангиит

Бұрын метотрексат қабылдамаған, ревматоидты артриті бар пациенттер

Пайда/қаупінің жағымды арақатынасы жөнінде деректер жоқ болғандықтан, препаратты бұрын метотрексат қабылдамаған пациенттерге тағайындауға ұсынылмайды.

Инфузиямен байланысты реакциялар

Инфузиялық реакциялардың дамуы цитокиндердің және/немесе басқа да медиаторлардың босап шығуымен жүзеге асырылуы мүмкін. Мабтера препаратымен әрбір инфузия алдында анальгетикпен/антипиретикпен және антигистаминдік препаратпен премедикация жүргізу қажет. Бұдан басқа, ритуксимаб препаратымен әрбір инфузия алдында ревматоидты артриті бар пациенттер инфузиялық реакциялардың жиілігін және ауырлығын азайту үшін глюкокортикостероидтармен премедикация қабылдау тиіс.

Постмаркетингтік кезеңде фатальді аяқталатын ауыр инфузиялық реакциялар тіркелді. Көптеген жағдайларда ревматоидты артриті бар науқастарда инфузиялық реакциялардың ауырлығы жеңіл немесе орташа дәрежеде болды. Бас ауыру, қышыну, тамақтың жыбырлау сезімі, қан кернеулер, бөртпелер, есекжем, артериялық қысымның жоғарылауы және қызба түріндегі аллергиялық реакциялар өте жиі байқалды. Инфузиялық реакциялар емдеудің кез келген курсының алғашқы инфузиясынан кейін, екінші инфузияға қарағанда, жиі байқалды. Инфузиялық реакциялардың даму жиілігі емдеудің кейінгі курстарымен азаяды. Байқалған инфузиялық реакциялар әдетте инфузия баяулағаннан немесе үзілгеннен кейін және антипиретикалық, антигистаминдік дәрілермен және кейде оттегімен дәрі-дәрмектік емдеуден, вена ішіне натрий хлоридінің физиологиялық ерітіндісін, бронходилататорларды және қажет болғанда глюкокортикостероидтарды енгізгеннен кейін қайтымды болды. Жүрек-қантамыр жүйесінің бұрын байқалған аурулары бар, сондай-ақ жүрек және өкпе тарапынан жағымсыз реакциялар білінген пациенттерді мұқият бақылау қажет. Инфузиялық реакциялардың ауырлығына және қажетті еміне байланысты препарат енгізуді уақытша тоқтата тұру немесе тоқтату керек. Көптеген жағдайларда симптоматикалар толық жойылғаннан кейін инфузияны мұның алдындағының 50%-ын құрайтын жылдамдықпен қайта жаңғыртуға болады (мысалы, сағатын 100 мг-нің орнына сағатына 50 мг-ге).

Еркін қолжетімді инфузия жүргізу кезінде аса жоғары сезімталдық реакцияларының даму жағдайларына қатысты медициналық препараттар (эпинефрин (адреналин), антигистаминдік дәрілер және глюкокортикоидтар) болуы қажет.

Жүрек функциясының орташа жеткіліксіздігі бар (NYHA жіктемесі бойынша ІІІ класс) немесе ауыр бақыланатын жүрек-қантамыр аурулары бар пациенттерде препаратты қолдану қауіпсіздігі жөнінде деректер жоқ. Ритуксимаб қабылдаған пациенттердің белгілі бір бөлігінде бұрыннан бар ишемияның клиникалық көріністері, сондай-ақ жүрекшелердің лүпілдеуі және фибрилляциясы байқалды. Сондықтан жүрек патологиясы анамнезінде бар пациенттер, сондай-ақ жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан жағымсыз реакцияларды бастан кешірген пациенттер үшін емдеуді бастар алдында жүрек-қантамырлық асқынулар қаупін ескерген және инфузия кезінде оларға мұқият бақылау жүргізген жөн.

Ритуксимаб препаратымен инфузиядан кем дегенде 12 сағат бұрын гипотензия дамуы мүмкін болғандықтан, гипертензияға қарсы дәрілік заттарды қолдануды тоқтату керек.

Клиникалық зерттеулер кезінде инфузиялық реакциялардың даму жиілігі полиангиитті гранулематозы және микроскопиялық полиангииті бар пациенттерде, ревматоидты артриті бар пациенттердегі осындайға ұқсас болды.

Кардиологиялық бұзылыстар

Пациенттерде стенокардия, жүрек аритмиялары (жүрекшелердің лүпілдеуі және фибрилляциясы), жүрек функциясының жеткіліксіздігі және/немесе миокард инфарктісі байқалды. Осыған байланысты анамнезінде жүрек-қантамыр аурулары бар пациенттер мұқият бақылауда болуы тиіс.

Инфекциялар

Ритуксимаб препаратының әсер ету механизмін және В-жасушалардың қалыпты иммундық жауапты демеуде маңыздылығын ескерсек, пациенттер инфекциялық үдерістердің жоғары қаупіне ұшырайды. Емдеу кезінде ауыр инфекциялар, соның ішінде өліммен аяқталатын инфекциялар дамуы мүмкін. Препаратты жедел және ауыр инфекциялары (мысалы, туберкулез, сепсис, оппортунистік инфекциялар) бар пациенттерге немесе иммунитеті ауыр бұзылуларға ұшыраған (CD4 және CD8 деңгейлері төмен) пациенттерге тағайындамаған жөн. Препаратты анамнезінде қайталанатын немесе созылмалы инфекциялық аурулары бар пациенттерге немесе пациенттер гипогаммаглобулинемия сияқты күрделі инфекцияның дамуын өршітуі мүмкін патологиялары бар пациенттерге тағайындағанда сақтық таныту керек. Емдеуді бастар алдында иммуноглобулин деңгейін анықтау ұсынылады.

Инфекциялық асқынулардың белгілері мен симптомдары бар пациенттерді кідіртпей тексеру және тиісті ем тағайындау қажет. Ритуксимаб препаратының курсын қайталап тағайындар алдында пациенттер инфекциялану қаупінің бар-жоқтығын анықтау мақсатында тексерілуі тиіс.

Ревматоидты артриті және, жүйелік қызыл жегіні және васкулитті қоса, аутоиммундық аурулары бар пациенттерде үдемелі көп ошақты лейкоэнцефалопатияның (ҮКЛ) өте сирек жағдайлары тіркеді.

В гепатиті

Ритуксимаб препаратымен ем қабылдаған, полиангиитті гранулематозы және микроскопиялық полиангииті бар пациенттерде өліммен аяқталуын қоса В гепатитінің реактивация жағдайлары тіркелді. Препаратты тағайындар алдында барлық пациенттер В гепатитіне скринингтен өтуі керек. Тестілердің ең аз жиынтығына HBsAg және HBсAb анықтау қамтылуы тиіс, жергілікті нұсқауларға сәйкес тестілер тізімі толықтырылуы мүмкін. Ритуксимаб препаратын белсенді В гепатиті бар пациенттерге қолданбаған жөн. В гепатитінің оң серологиялық маркерлері бар пациенттер ритуксимаб препаратын қолданар алдында гепатолог дәрігерден кеңес алғандары жөн; осындай пациенттерге қатысты тиісті мониторинг жүргізу және жергілікті стандарттарға сай В гепатиті вирусының реактивациясына профилактикалық шаралар қабылдау керек.

Кейінге қалдырылған нейтропения

Ритуксимабтың әрбір курсы алдында, сондай-ақ емдеуді аяқтағаннан кейін және инфекциялық асқынулардың даму белгілері пайда болғанда 6 ай бойы қандағы нейтрофильдердің абсолюттік санын ұдайы анықтау қажет.

Тері реакциялары

Уытты эпидермальді некролиз және Стивенс-Джонсон синдромы сияқты, бірқатар жағдайларда өліммен аяқталатын ауыр тері реакцияларының даму жағдайлары тіркелді. Осындай реакциялар байқалған кезде препарат қолдануды тоқтатқан жөн.

Иммунизация

Препаратты қолданар алдында пациенттің вакцинальді статусын зерттеу және вакцинацияға қатысты тиісті нұсқауларға сәйкес әрекет жасау керек. Вакцинацияны ритуксимаб препаратымен емдеуді бастаудан кем дегенде 4 апта бұрын аяқтаған жөн.

Ритуксимаб препаратымен емдеуден кейін тірі вирустық вакциналармен иммунизациялаудың қауіпсіздігі және тиімділігі зерттелген жоқ. Емдеу кезінде немесе шеткері В жасушалар мөлшері азайған кезде тірі вирустық вакциналармен вакцинация ұсынылмайды.

Белсенділігі жойылған вакциналармен вакцинация жасалуы мүмкін, алайда жауап жиілігі төмендеуі мүмкін. Ритуксимабпен және метотрексатпен 6 ай емдегеннен кейін, метотрексатпен монотерапиямен салыстырғанда, полисахаридті пневмококктік вакциналарды (82%-ге қарсы 43%, пневмококке антиденелердің ең кемінде 2 серотипі), КНL-неоантигенді (КНL – гемоцианин моллюска фиссурелии) (93%-ге қарсы 47%) енгізуге жауап жиілігінің төмендегені байқалды. Ритуксимаб және метотрексат препаратымен емдегеннен кейін сіреспелік анатоксинді енгізуге жауап жиілігі метотрексатпен монотерапиядан кейінгі осындайға ұқсас болды (42%-ға қарсы 39%). Белсенділігі жойылған вакциналармен вакцинация қажет болған жағдайда емдеу курсын қайталадан кем дегенде 4 апта бұрын аяқталуы тиіс.

Ревматоидты артриті және Streptococcus pneumonia, influenza A, паротитке, қызамыққа, желшешекке және сіреспелік уытқа антиденелердің оң титрі бар пациенттер саны ритуксимаб препаратымен емдеуді бастағанға дейін және бастағаннан кейін 1 жылдан соң өзгерген жоқ.

Біріктірілген ем / Кейіннен ревматоидті артритті емдеуге арналған базистік препараттарды (DMARD) тағайындау

Ритуксимаб және ревматоидты артритте қолдану үшін көрсетілімдері жоқ ревматизмге қарсы басқа да препараттармен біріктіріп емдеу ұсынылмайды.

Ритуксимаб препаратымен емдеуден кейін басқа DMARD препараттарды (TNF ісігі некрозының факторын блокадалайтын препараттарды және басқа да биологиялық препараттарды қоса) кейіннен қолданудың қауіпсіздігіне толық баға беру үшін клиникалық сынақ деректері шектеулі. Қолда бар деректер ритуксимаб қабылдаған пациенттерге DMARD-ем тағайындағанда инфекциялық асқынулар деңгейінің өзгермеген күйінде қалатындығын айғақтайды. Дегенмен пациенттер, егер ритуксимабпен емдеуден кейін биологиялық ем және/немесе DMARD тағайындалса, инфекциялар белгілерінің бар-жоқтығын анықтау үшін мұқият бақылауды қажет етеді.

Малигнизация

Иммунитетті түрлендіретін препараттар малигнизация қаупін арттыруы мүмкін. Ревматоидты артриті бар пациенттерге қолданудың шектеулі тәжірибесінің негізінде алынған қолда бар деректер малигнизацияның жоғары қаупі жоқ деп болжам жасауға мүмкіндік береді. Дегенмен, осы сәтте ауқымды ісіктердің ықтимал даму қаупін жоққа шығару мүмкін емес.

Жүктілік және лактация кезеңі

IgG класының иммуноглобулиндері плаценталық бөгет арқылы өтеді. Жүкті кезінде аналары ритуксимаб қабылдаған, жаңа туған нәрестелерде В-жасушалар пулының жұтаңдану және лимфоцитпения жағдайлары сипатталған. Сондықтан ритуксимабты, егер емдеуді ықтимал артықшылықтары потенциалды қаупінен басым болса, жүкті әйелдерге тағайындамаған жөн. Бала туа алатын жастағы әйелдер және еркектер ритуксимабпен емдеу кезінде және емдеуді аяқтағаннан кейін 12 ай бойы контрацепцияның тиімді әдістерін пайдалануы тиіс.

Ритуксимабтың емшек сүтімен бірге бөлініп шығатындығы-шықпайтындығы белгісіз. Алайда ана қанында айналымдағы IgG класының иммуноглобулиндері емшек сүтіне енетіндігін ескеріп, бала емізетін аналарға ритуксимабты тағайындамаған жөн.

Көлік құралын немесе потенциалды қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне дәрілік заттың ықпалы ету ерекшеліктері

Автомобильді және потенциалды қауіпті механизмдерді басқару мүмкіндігіне ритуксимабтың ықпалына қатысты зерттеулер жүргізілген жоқ, фармакологиялық белсенділігі және жағымсыз әсерлері жөнінде жиналған есеп берулер қазіргі таңға дейін осындай әсердің ықтималдылығын көрсетпейді. Осы қызмет түрлерімен айналысқан кезде жағымсыз реакциялардың дамуы мүмкін екендігін ескерген жөн.

Артық дозалануы

Симптомдары белгісіз.

Емі: Алайда емдік дозадан жоғары дозаларды енгізген кезде препарат инфузиясын дереу тоқтату немесе баяулату және науқастың жай-күйін мұқият бақылауды ұйымдастыру керек. Кейіннен қанның жасушалық құрамын бақылау және, В-лимфоциттер саны төмендеуі мүмкін болғандықтан, инфекциялық аурулардың туындау қаупін ескеру қажет.

Шығарылу түрі және қаптамасы

Хлорбутилкаучуктен жасалған тығынмен тығындалған, «flip-off» типті алюминий қалпақшамен қаусырылған, І типті түссіз гидролитикалық шыны құтыда 100 мг/ 10 мл препараттан.

2 құты медициналық қолдану жөніндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.

Хлорбутилкаучуктен жасалған тығынмен тығындалған, «flip-off» типті алюминий қалпақшамен қаусырылған, І типті түссіз гидролитикалық шыны құтыда 500 мг/ 50 мл препараттан.

1 құты медициналық қолдану жөніндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған

Сақтау шарттары

Жарықтан қорғалған жерде, 2-ден 8 °С-ге дейінгі температурада сақтау керек.

Мұздатып қатыруға болмайды!

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

Сақтау мерзімі

3 жыл.

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

Ритуксимабтың дайындалған ерітіндісі физикалық және химиялық тұрғыдан 2-ден 8°С-ге дейінгі температурада 24 сағат бойы және әрі қарай 30°С-ден аспайтын температурада 12 сағат бойы тұрақты.

Микробиологиялық көзқарас тұрғысынан дәрілік заттың дайындалған ерітіндісі дереу пайдаланылуы тиіс. Егер препарат дереу пайдаланылмаса, оны сақтау уақыты және енгізгенге дейінгі жағдайы пайдаланушының мойнында болып табылады; егер сұйылту бақыланатын және валидацияланған асептикалық жағдайда жүргізілмесе ғана, препаратты 2-ден 8°С-ге дейінгі температурада 24 сағаттан асырмай сақтау керек.

Дәріханалардан босатылу шарттары

Рецепт арқылы

Өндіруші және қаптаушы

СЕЛЛТРИОН, Инк., 20, Академи-ро 51бон-гил, Ёнсу-гу, Инчхон, Корей Республикасы.

Эксклюзивті жеткізуші

«ЭГИС фармацевтикалық зауыты» ЖАҚ, Будапешт, Венгрия

Тіркеу куәлігінің иесі

Селлтрион Хэлскеа Ко., Лтд., 19, Академи-ро 51бон-гил, Ёнсу-гу, Инчхон, Корей Республикасы.

Тұтынушылардан дәрілік заттың сапасы жөніндегі шағымдарды (ұсыныстарды) Қазақстан Республикасы аумағында қабылдайтын және тіркеуден кейін дәрілік заттың қауіпсіздігін бақылауға жауапты ұйымның атауы, мекенжайы және байланыс жасау деректері:

«ЭГИС фармацевтикалық зауыты» ЖАҚ ҚР-дағы өкілдігі

050060, Алматы қ., Жароков к-сі 286 Г 

тел: + 7 (727) 247 63 34, + 7 (727) 247 63 33, факс: + 7 (727) 247 61 41, 

e-mail: egis@egis.kz