Такоген (Такролимус)

Такоген

Такролимус

Дәрілік түрі, дозасы

Капсулалар 1 мг

Фармакотерапиялық тобы: Антинеопластикалық және иммуномодуляциялайтын препараттар. Иммуносупрессанттар. Кальциневрин тежегіштері. Такролимус.

АТХ коды L04AD02

- бүйрек, бауыр немесе жүрек аллотрансплантаты реципиенттерінде трансплантат ажырауының профилактикасы

- басқа иммуносупрессиялық препараттармен емдеуге резистентті аллотрансплантат ажырауын емдеу

Қолдануды бастағанға дейін қажетті мәліметтер тізбесі

- такролимусқа немесе басқа макролидтерге немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық

-тұқым қуалайтын галактозаны жақпаушылығы, Lapp (ЛАПП)-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар адамдарға

- емшек емізу кезеңі

Қолдану кезінде қажетті сақтық шаралары

Практикада такролимус дәрілік заттарын қолдануда пациенттер такролимустың бір дәрілік түрінен (стандартты немесе ұзартылған) екіншісіне негізсіз, әдейі жасалмаған немесе бақылаусыз ауыстыруды қамтитын қателер байқалды. Бұл трансплантаттың ажырауын қоса, күрделі жағымсыз әсерлерге немесе такролимустың жеткіліксіз немесе шамадан тыс әсерінен болатын басқа жағымсыз әсерлерге әкелді. Пациенттерді тиісті дозалау режимі бар такролимустың дәрілік түрлерінің бірінде жүргізген жөн: дәрілік түрін немесе дозалау режимін өзгертуді трансплантология саласындағы маманның бақылауымен ғана жүзеге асырған жөн.

Бастапқы трансплантациядан кейінгі кезеңде келесі параметрлерге тұрақты мониторинг жүргізу керек: артериялық қысым, ЭКГ, неврологиялық статус және көрудің жай-күйі, аш қарынға гликемия деңгейі, электролиттердің концентрациясы (әсіресе калий), бауыр және бүйрек функциясының көрсеткіштері, гематологиялық параметрлер және коагуляция мәндері, қан плазмасындағы ақуыз концентрациясы. Клиникалық елеулі өзгерістер болған кезде иммуносупрессиялық емді түзету қажет.

Өзара әрекеттесу потенциалы бар препараттар

Өзара әрекеттесу потенциалы бар препараттарды қолданғанда - әсіресе күшті CYP3A4 тежегіштері (мысалы, телапревир, боцепревир, ритонавир, кетоконазол, вориконазол, итраконазол, телитромицин немесе кларитромицин) немесе CYP3A4 индукторлары (рифампицин сияқты) такролимус препаратымен бірге, қажет болған жағдайда емдік әсерді демеу үшін дозаны түзету үшін қандағы такролимус деңгейін бақылау керек.

Такролимус препаратын қолданғанда құрамында шайқурай (Hypericum perforatum) бар өсімдік дәрілерін, сондай-ақ қанда такролимус концентрациясының төмендеуіне әкелетін және препараттың клиникалық әсеріне қолайсыз әсер ететін басқа да өсімдік дәрілерін тағайындаудан аулақ болу керек.

Циклоспорин мен такролимусты бір мезгілде қолданудан аулақ болу, сондай-ақ бұрын циклоспорин қабылдаған пациенттерді такролимуспен емдеу кезінде сақ болу керек.

Калий немесе калий жинақтаушы диуретиктерді көп тұтынудан аулақ болу керек.

Нефроуытты немесе нейроуытты әсері бар белгілі препараттармен такролимустың кейбір біріктірілімі осы әсерлердің қаупін арттыруы мүмкін.

Вакцинация

Иммунодепрессанттар вакцинацияға реакцияға әсер етуі мүмкін, ал такролимуспен емдеу кезінде вакцинация аз тиімді болуы мүмкін. Тірі аттенуирленген вакциналарды пайдаланудан аулақ болу керек.

Асқазан-ішек бұзылыстары

Такролимус қабылдаған пациенттерде асқазан-ішек жолының тесілуі туралы хабарланды. Асқазан-ішек тесілуі өмірге қауіпті жай-күйге әкелуі мүмкін медициналық маңызды оқиға болғандықтан, симптомдар басталғаннан кейін бірден тиісті емдеуді қарастырған жөн.

Диарея жағдайында қандағы такролимус концентрациясының деңгейі айтарлықтай өзгеруі мүмкін, диарея пайда болған кезде қандағы такролимус концентрациясын мұқият бақылау қажет.

Жүрек тарапынан бұзылыстар

Кардиомиопатия деп хабарланған қарыншалық гипертрофия немесе қарыншааралық қалқанша гипертрофия жағдайлары сирек кездеседі, бірақ такролимусты қабылдаған пациенттерде байқалды. Көп жағдайда миокард гипертрофиясы қайтымды болды, ең алдымен қандағы такролимустың қалдық концентрациясы ұсынылған деңгейден асатын балаларда байқалды. Бұл жағымсыз құбылыстың қаупін арттыратын басқа факторларға мыналар жатады: алдыңғы жүрек ауруының болуы, кортикостероидтарды қолдану, артериялық гипертензия, бүйрек және бауыр дисфункциясы, инфекциялар, гиперволемия, ісіну. Қаупі жоғары және қарқынды иммуносупрессиялық ем алатын пациенттерге, әсіресе трансплантацияға дейін және одан кейін (мысалы, 3 айдан кейін және одан кейін 9-12 айдан кейін) балаларға эхо-кардиографиялық және электр кардиографиялық бақылау жүргізу қажет. Егер ауытқулар анықталса, такролимус дозасын төмендету немесе оны басқа иммуносупрессантқа ауыстыру туралы мәселені қарастыру керек. Такролимус QT аралығының ұзаруын туындатуы мүмкін, бұл «пируэт» (екі бағытты қарыншалық тахикардия) типті аритмияны туындатуы мүмкін. Диагностикаланған немесе күдікті туа біткен QT аралығының ұзару синдромы бар пациенттерді емдеуде, сондай-ақ QT аралығын ұзартатын, электролиттік бұзылулар тудыратын немесе такролимустың әсерін арттыратыны белгілі қатарлас препараттарды қабылдайтын пациенттерде ерекше сақ болу керек.

Лимфопролиферативті аурулар және қатерлі жаңа түзілімдер

Такролимуспен емделген пациенттерде Эпштейн-Барр вирусымен (EBV) байланысты лимфопролиферативті аурулардың дамуы мүмкін. Такролимуспен емге көшкен пациенттер бір мезгілде антиглимфоцитарлық ем қабылдамауы тиіс. 2 жасқа дейінгі балалар, сондай-ақ Эпштейн-Барр вирусының (EBV) капсидті антигеніне теріс тесті бар балалар лимфопролиферативті аурулардың даму қаупі жоғары топқа жатады. Сондықтан препаратты осы пациенттер тобына тағайындар алдында Эпштейн-Барр вирусының капсидті антигенінің болуына серологиялық зерттеу жүргізу керек. Емдеу процесінде полимеразды тізбекті реакция (ПТР) көмегімен Эпштейн-Барр вирусына (EBV) мұқият мониторинг жүргізу ұсынылады. Эпштейн-Барр вирусына оң ПТР бірнеше ай бойы сақталуы мүмкін және өзі лимфопролиферативті аурулардың немесе лимфоманың дәлелі болып табылмайды.

Иммуносупрессиялық ем терінің қатерлі жаңа түзілімдер қаупін арттырады, сондықтан инсоляция мен ультракүлгін сәулеленуді шектеу, тиісті киім кию, жоғары қорғаныс факторы бар күн қорғанысын пайдалану ұсынылады.

Басқа күшті иммунодепрессанттар сияқты, салдарлы обырдың даму қаупі белгісіз.

Артқы қайтымды энцефалопатия синдромы

Такролимуспен емдеу аясында қайтымды артқы энцефалопатия синдромының пайда болуы туралы хабарламалар бар. Егер такролимусты қабылдаған пациентте қайтымды артқы энцефалопатия синдромына тән симптомдар пайда болса: бас ауруы, психикалық бұзылулар, құрысулар және көрудің бұзылулары болса, магнитті-резонанстық томография жүргізу қажет. Диагноз расталған кезде артериялық қысымы мен құрысуды барабар бақылауды жүзеге асыру, сондай-ақ такролимусты жүйелі енгізуді дереу тоқтату қажет. Тиісті шаралар қолданылған жағдайда бұл жағдай пациенттердің көпшілігінде толығымен қайтымды.

Офтальмологиялық аурулар

Такролимуспен емделген пациенттерде көрудің бұзылуы байқалды, кейде көру қабілетінің жоғалуына дейін өршиді. Кейбір жағдайларда баламалы иммуносупрессияға көшкеннен кейін рұқсат етілгені туралы хабарланды. Пациенттерге көру өткірлігінің өзгеруі, түс көру қабілетінің өзгеруі, көрудің бұлыңғырлануы немесе көру өрісінің ақауы туралы хабарлау ұсынылады және мұндай жағдайларда офтальмологпен дереу кеңесу ұсынылады.

Оппортунистік инфекцияларды қоса, инфекциялар

Такролимусты қоса, иммунодепрессанттарды қабылдайтын пациенттер BK вирусымен астасқан нефропатия және JC (PML) вирусымен астасқан үдемелі мультифокальді лейкоэнцефалопатия сияқты оппортунистік инфекцияларды (бактериялық, зеңдік, вирустық және қарапайымдылар) қоса, инфекциялардың жоғары қаупіне ұшырайды. Пациенттер сонымен қатар вирустық гепатитпен ауыру қаупінің жоғарылауына ұшырайды (мысалы, В және С гепатитінің реактивациясы, сондай-ақ созылмалыға айналуы мүмкін Е гепатиті). Бұл инфекциялар көбінесе жоғары жалпы иммуносупрессиямен байланысты және күрделі немесе өлімге әкелуі мүмкін, дәрігерлер иммуносупрессиясы, бауыр немесе бүйрек функциясының нашарлауы немесе неврологиялық симптомдары бар пациенттерде дифференциалды диагностика кезінде ескеруі керек. Профилактика және емдеу тиісті клиникалық ұсыныстарға сәйкес жүргізілуі тиіс.

Қызыл жасушалардың шынайы аплазиясы

Такролимус қабылдаған пациенттерде шынайы эритроциттік аплазия (PRCA) жағдайлары тіркелді. Барлық пациенттерде парвовирустық В19 инфекциясы, ауру немесе PRCA даму мүмкіндігімен байланысты қатарлас ем жүргізу сияқты PRCA үшін қауіп факторлары байқалды.

Қосымша заттар

Такролимус препаратының құрамында лактоза болғандықтан тұқым қуалайтын галактоза жақпаушылығы, Lapp (ЛАПП)-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар адамдарға қолдануға болмайды.

Такролимус препаратының құрамында 1,9 мг мөлшерінде натрий кроскармеллозасы бар және тұзсыз диетаны ұстанатын адамдарға тағайындағанда мұқият қолданылады.

Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі

Метаболизмдік өзара әрекеттесулер

Жүйелі қан ағымында болатын такролимус бауырдағы CYP3A4 изоферментінің қатысуымен метаболизмге ұшырайды. CYP3A4 изоферментінің қатысуымен ішек қабырғасында метаболизмнің дәлелі бар. CYP3A4 изоферментін тежейтін немесе индукциялайтын дәрілік препараттарды немесе өсімдік тектес дәрілік заттарды бір мезгілде қолдану такролимус метаболизміне әсер етуі мүмкін және осыған орай қандағы такролимус концентрациясын арттыруы немесе азайтуы мүмкін.

Сондықтан қанда такролимус концентрациясын, сондай-ақ QT аралығын ұзартуды (ЭКГ жүргізу кезінде), бүйрек функциясын және басқа да жағымсыз әсерлерді CYP3A4 изоферментінің метаболизміне әсер етуі мүмкін заттарды бір мезгілде қолдану кезінде қатаң бақылауды жүзеге асыру және такролимус экспозициясын бір деңгейде ұстап тұру үшін емді тоқтата тұру немесе такролимус дозасын тиісті түрде түзету ұсынылады.

Метаболизмнің тежегіштері

Келесі заттардың қандағы такролимус концентрациясын арттыратыны клиникалық түрде көрсетілді:

Кетоконазол, флуконазол, итраконазол, вориконазол және изавуконазол, макролидті антибиотик эритромицин, АИТВ протеаза тежегіштері (мысалы, ритонавир, нелфинавир, саквинавир), СГВ протеаза тежегіштері (мысалы, телапревир, боцепревир) және омбитасвир және паритапревир мен ритонавирдің біріктірілімі, дазабувирмен және онсыз пайдаланғанда) немесе ЦМВ вирусқа қарсы летермовир, кобицистат фармакокинетикалық күшейткіш және тирозинкиназа тежегіштері нилотиниб ждәне иматиниб) сияқты зеңге қарсы дәрілік препараттармен өзара күшті әрекеттесуі байқалды. Осы препараттарды бір мезгілде қолданған кезде такролимус дозасын төмендету барлық пациенттерде дерлік талап етілуі мүмкін.

Құрамында Schisandra sphenanthera экстрактілері бар клотримазол, кларитромицин, джозамицин, нифедипин, никардипин, дилтиазем, верапамил, амиодарон, даназол, этинил эстрадиол, омепразол, нефазодон және өсімдік тектес дәрілік заттармен (қытайлық) әлсіз өзара әрекеттесулер байқалды.

Келесі препараттар такролимус метаболизмінің әлеуетті тежегіштері болып табылатыны іn vitro көрсетілді: бромокриптин, кортизон, дапсон, эрготамин, гестоден, лидокаин, мефенитоин, миконазол, мидазолам, нилвадипин, норэтистерон, хинидин, тамоксифен, троллеандомицин.

Грейпфрут шырыны қандағы такролимус концентрациясын арттыратыны байқалды, сондықтан оны пайдаланудан аулақ болу керек.

Лансопразол мен циклоспорин CYP3A4 изоферментімен делдал болған такролимус метаболизмін ықтимал тежеуі және сол арқылы жаңа алынған қандағы такролимус концентрациясын арттыруы мүмкін.

Қандағы такролимус концентрациясының ұлғаюына әкелетін басқа да өзара әрекеттесулер

Такролимус негізінен қан плазмасының ақуыздарымен байланысады. Қан плазмасы ақуыздарына (мысалы, ҚҚСП, пероральді антикоагулянттар немесе пероральді қантты төмендететін препараттар) жоғары жақындығы бар басқа дәрілік препараттармен ықтимал өзара әрекеттесуді ескеру керек.

Такролимустың жүйелік әсерін арттыратын басқа ықтимал өзара әрекеттесулерге прокинетик метоклопрамидпен, циметидинмен, магний гидроксидімен және алюминий гидроксидімен өзара әрекеттесу жатады.

Метаболизмнің индукторлары

Келесі заттардың қандағы такролимус концентрациясын төмендететіні клиникалық түрде көрсетілді:

Барлық дерлік пациенттерде такролимус дозасын арттыруды қажет етуі мүмкін күшті өзара әрекеттесулер рифампицинмен, фенитоинмен немесе шілтер жапырақты шайқурай дәрілік препараттарымен (Hypericum perforatum) байқалды. Фенобарбиталмен клиникалық елеулі өзара әрекеттесулер де атап өтілді. Демеуші дозалардағы кортикостероидтардың қандағы такролимус концентрациясын төмендететіні көрсетілді.

Жедел ажырауды емдеу үшін қолданылатын преднизолонның немесе метилпреднизолонның жоғары дозалары қандағы такролимус концентрациясының ұлғаюына немесе азаюына әкелуі мүмкін.

Карбамазепин, метамизол және изониазид қандағы такролимус концентрациясын төмендетуі мүмкін.

Такролимустың басқа дәрілік препараттардың метаболизміне әсері

Такролимус CYP3A4 изоферментінің белгілі тежегіші болып табылады, сондықтан такролимусты CYP3A4 изоферменті метаболизміне қатысатын дәрілік препараттармен бір мезгілде қолдану осындай дәрілік препараттардың метаболизміне әсер етуі мүмкін.

Циклоспориннің жартылай шығарылу кезеңі такролимуспен бір мезгілде қолданғанда артады. Синергетикалық/аддитивті нефроуытты әсерлер де пайда болуы мүмкін. Осы себептер бойынша циклоспорин мен такролимусты бір мезгілде қолдану ұсынылмайды, сондай-ақ бұрын циклоспорин қабылдаған пациенттерде такролимусты қолдану кезінде сақ болу керек.

Такролимус қандағы фенитоин концентрациясын арттыратыны көрсетілді.

Такролимус стероидтерге негізделген контрацептивтердің клиренсін төмендетуі мүмкін, бұл гормон экспозициясының ұлғаюына әкеледі, контрацепция дәрілерін таңдау кезінде ерекше сақ болу керек.

Такролимус пен статиндердің өзара әрекеттесуі туралы қол жетімді деректер шектеулі. Қолжетімді деректер такролимуспен бір мезгілде қолданған кезде статиндердің фармакокинетикасы іс жүзінде өзгермейтіндігін көрсетеді.

Жануарларға алынған деректер такролимустың клиренсті төмендетуге және фенобарбитал мен феназонның жартылай шығарылу кезеңін ұлғайтуға қабілетті екенін көрсетті.

Микофенол қышқылы

Микофенол қышқылының энтерогепатикалық рециркуляциясына кедергі келтіретін циклоспоринмен біріктірілген емді осы әсерден айырылған такролимусқа ауыстыру кезінде сақ болу керек, өйткені бұл микофенол қышқылының экспозициясының өзгеруіне әкелуі мүмкін. Микофенол қышқылының энтерогепатикалық циклін бұзатын препараттар қан плазмасындағы микофенол қышқылының деңгейі мен тиімділігін төмендетуі мүмкін. Микофенол қышқылының емдік дәрілік мониторингі циклоспориннен такролимусқа немесе керісінше ауысқан кезде орынды болуы мүмкін.

Клиникалық тұрғыдан теріс әсерге әкелетін басқа өзара әрекеттесулер

Такролимусты нефроуытты немесе нейроуытты әсері бар дәрілік препараттармен бір мезгілде қолдану бұл әсерлерді (мысалы, аминогликозидтер, гираза тежегіштері, ванкомицин, сульфаметоксазол + триметоприм, ҚҚСП, ганцикловир немесе ацикловир) күшейтуі мүмкін.

Нефроуыттылықтың күшеюі В амфотерицині және ибупрофенді такролимуспен бірге қолданғанда байқалды.

Такролимуспен емдеу гиперкалиемиямен байланысты болуы мүмкін немесе бұрыннан бар гиперкалиемияны күшейтуі мүмкін болғандықтан, калийді көп мөлшерде қабылдаудан, сондай-ақ калий жинақтаушы диуретиктерді (мысалы, амилорид, триамтерен немесе спиронолактон) қолданудан аулақ болу керек.

Иммунодепрессанттар вакцинацияға жауап беруі мүмкін және такролимуспен емдеу кезінде вакцинация аз тиімді болуы мүмкін. Тірі әлсіреген вакциналарды қолданудан аулақ болу керек.

Арнайы ескертулер

Дәрілік препаратты қолдану кезінде қателер, оның ішінде тез арада босап шығатын немесе ұзақ босап шығатын такролимустың дәрілік түрлерінен байқаусызда, көзделмеген немесе бақылаусыз өту байқалған. Бұл күрделі жағымсыз құбылыстарға, соның ішінде трансплантаттың ажырауына немесе такролимустың жеткіліксіз немесе жоғары әсер етуінің салдары болуы мүмкін басқа да жағымсыз әсерлерге әкелді. Пациент тиісті күнделікті дозалау режимін сақтай отырып, такролимусты бір дәрілік түрде қабылдауы керек; дәрілік түрін немесе дозалау режимін өзгерту трансплантология саласындағы маманның мұқият бақылауымен ғана жүргізілуі тиіс.

Бастапқы трансплантациядан кейінгі кезеңде мынадай параметрлерге: артериялық қысымға, ЭКГ, неврологиялық жағдайға және көру жағдайына, аш қарындағы қандағы глюкоза концентрациясына, электролиттер концентрациясына (әсіресе калий), бауыр мен бүйректің функционалдық сынамаларына, гематологиялық көрсеткіштерге, қанның ұю көрсеткіштеріне, қан плазмасы ақуыздарының концентрациясына тұрақты мониторинг жүргізу керек. Клиникалық маңызды өзгерістер болған кезде иммуносупрессиялық емдеу режимін түзету туралы мәселені қарастыру керек.

Өзара әрекеттесуге түсуі мүмкін заттар

Өзара әрекеттесуге қабілетті заттарды, әсіресе күшті CYP3A4 тежегіштерін (телапревир, боцепревир, ритонавир, кетоконазол, вориконазол, итраконазол, телитромицин және кларитромицин) немесе CYP3A4 индукторларын (рифампицин, рифабутин) такролимуспен бірге қолданғанда, қандағы такролимус концентрациясын оның өзгермеген экспозициясын қолдау мақсатында оның дозасын түзету үшін бақылау қажет.

Такролимус дәрілік препаратын қолданған кезде қанда такролимус концентрациясының төмендеуіне және такролимустың клиникалық әсерінің төмендеуіне немесе қанда такролимус концентрациясының ұлғаюына және такролимус уыттылығының арту қаупіне әкелуі мүмкін өзара әрекеттесу қаупіне байланысты құрамында шілтер жапырақты шайқурай (Hypericum perforatum) бар өсімдік тектес препараттарды немесе басқа өсімдік препараттарын қолданудан аулақ болу керек.

Циклоспорин мен такролимусты бір мезгілде қолданудан аулақ болу керек, сондай-ақ бұрын циклоспорин қабылдаған пациенттерге такролимусты тағайындағанда сақ болу керек.

Калийді көп мөлшерде қабылдаудан, сондай-ақ калий жинақтаушы диуретиктерді қолданудан аулақ болу керек.

Такролимусты нефроуытты немесе нейроуытты әсерлері бар белгілі бір дәрілік препараттармен бір мезгілде қолдану осы әсерлердің пайда болу қаупін арттыруы мүмкін.

Вакцинация

Иммунодепрессанттар вакцинацияға жауап беруі мүмкін және такролимуспен емдеу кезінде вакцинация аз тиімді болуы мүмкін. Тірі әлсіреген вакциналарды қолданудан аулақ болу керек.

Асқазан-ішек жолының тарапынан бұзылулар

Такролимуспен ем қабылдайтын пациенттерде асқазан-ішек жолында тесілу тіркелген. Асқазан-ішек жолындағы тесілу өмірге қауіп төндіретін немесе күрделі жағдайға әкелуі мүмкін медициналық маңызды құбылыс болғандықтан, оның симптомдары немесе белгілері пайда болған кезде адекватты ем жүргізу мәселесін дереу шешу керек.

Қандағы такролимус концентрациясы диарея эпизодтары кезінде айтарлықтай өзгеруі мүмкін болғандықтан, мұндай жағдайларда такролимус концентрациясын қосымша бақылау ұсынылады.

Жүрек тарапынан бұзылулар

Сирек жағдайларда кардиомиопатия ретінде тіркелген қарыншалық гипертрофия немесе қалқанша гипертрофиясы байқалды. Көптеген жағдайлар қайтымды болды және көбінесе қандағы такролимустың ең төмен концентрациясы ұсынылған ең жоғары деңгейден едәуір асып кеткен балаларда дамыды. Осы клиникалық жағдайлардың даму қаупін арттыратын басқа бақыланатын факторларға жүрек ауруы, кортикостероидтарды қолдану, артериялық гипертензия, бүйрек немесе бауыр функциясының бұзылуы, инфекциялар, гиперволемия және ісіну кірді. Осылайша, жоғары қауіпті пациенттерге, әсіресе ерте жастағы балаларға және жаппай иммуносупрессиялық ем қабылдайтын пациенттерге трансплантацияға дейін және одан кейін (мысалы, алдымен үш айдан кейін, содан кейін 9-12 айдан кейін) эхокардиография немесе ЭКГ сияқты тексерулерді қамтитын мониторинг жүргізу керек. Нормадан ауытқу пайда болған жағдайда такролимус дәрілік препаратының дозасын төмендету немесе оны басқа иммунодепрессантқа ауыстыру туралы мәселені қарастыру керек. Такролимусты қолдану QT аралығының ұзаруына әкелуі мүмкін және екі бағытты қарыншалық тахикардияны туындатуы мүмкін. QT аралығының ұзаруы қаупінің факторлары бар пациенттерді, оның ішінде жеке немесе отбасылық анамнезінде QT аралығының ұзаруы бар, жүрек жеткіліксіздігі, брадиаритмия және электролиттік тепе-теңдіктің бұзылуы бар пациенттерді емдеу кезінде сақ болу керек. Сондай-ақ диагностикаланған немесе күдікті туа біткен QT аралығының ұзару синдромы бар немесе жүре пайда болған QT аралығының ұзаруы бар пациенттерді немесе QT аралығын ұзартатын, электролиттер концентрациясының нормасынан ауытқуды тудыратын немесе такролимустың экспозициясын арттыратын препараттарды бір мезгілде қабылдайтын пациенттерді емдеу кезінде сақ болу керек.

Лимфопролиферативті аурулар және қатерлі жаңа түзілімдер

Такролимус препаратын қабылдаған пациенттерде Эпштейн-Барр вирусымен (ЭБВ) байланысты лимфопролиферативті аурулар жағдайлары тіркелген. Такролимус дәрілік препаратымен емге ауыстырылған пациенттер бір мезгілде антилимфоцитарлық ем қабылдамауы тиіс. Эпштейн-Барр вирусының (ЭБВ-VCA) капсидті антигеніне талдаудың теріс нәтижесі бар жас (<2 жас) балаларда лимфопролиферативті аурулардың даму қаупінің жоғарылығы анықталды. Осылайша, пациенттердің осы тобында такролимус дәрілік препаратымен ем басталғанға дейін ЭБВ-VCA серологиялық зерттеу жүргізген жөн. Емдеу кезінде EB-VCA мұқият бақылау ұсынылады. ЭБВ ПТР оң нәтижесі бірнеше ай бойы сақталуы мүмкін және өзі лимфопролиферативті аурудың немесе лимфоманың болуын көрсетпейді.

Басқа иммунодепрессанттарды қолданғандағыдай, терінің қатерлі ауруларының ықтимал қаупіне байланысты күн сәулесі мен УК сәулеленудің әсерін қорғаныш киімнің көмегімен және жоғары қорғаныс факторы бар күн қорғанысын қолдану арқылы шектеу керек.

Басқа күшті иммуносупрессанттар сияқты, салдарлы обырдың даму қаупі белгісіз.

Қайтымды артқы энцефалопатия синдромы (ҚАЭС)

Такролимуспен ем қабылдаған пациенттерде қайтымды артқы энцефалопатия синдромының (ҚАЭС) дамуы тіркелді. Такролимус алатын пациенттерде бас ауруы, психикалық жай-күйінің өзгеруі, құрысулар және көрудің бұзылуы сияқты созды куәландыратын симптомдар болған кезде радиологиялық зерттеу (мысалы, МРТ) жүргізу керек. ҚАЭС диагностикалаған жағдайда артериялық қысымды адекватты бақылауды жүргізу және такролимусты жүйелі қолдануды дереу тоқтату ұсынылады. Пациенттердің көпшілігі тиісті шараларды қабылдаған кезде толық қалпына келеді.

Көрудің бұзылуы

Такролимуспен емделген пациенттерде, кейде көру қабілетінің жоғалуымен өршитін көрудің бұзылуы байқалды. Кейбір жағдайларда баламалы иммуносупрессияға өтуге рұқсат берілгені туралы хабарланды. Пациенттерге көру өткірлігіндегі өзгерістер, түсті көрудің өзгеруі, көрудің бұлыңғырлануы немесе көру өрісінің ақауы туралы хабарлауды ұсынған жөн және мұндай жағдайларда офтальмологқа тиісті жүгінумен дереу бағалау ұсынылады.

Оппортунистік инфекциялар

Иммунодепрессанттармен, оның ішінде Дакоген дәрілік препаратымен ем алатын пациенттерде оппортунистік инфекциялардың (бактериялық, зеңдік, вирустық және протозойлық) даму қаупі жоғары. Оларға ВК вирусымен байланысты нефропатия (адам полиома вирусы), сондай-ақ JC вирусымен байланысты (Джон Каннингем вирусы) үдемелі көп ошақты лейкоэнцефалопатия (ҮКЛ) жатады. Пациенттер сонымен қатар вирустық гепатитпен ауыру қаупінің жоғарылауына ұшырайды (мысалы, В және С гепатитінің реактивациясы және de novo инфекциясы, созылмалыға айналуы мүмкін Е гепатиті). Бұл инфекциялар көбінесе иммундық жүйенің терең жалпы басылуымен бірге жүреді және күрделі немесе өлімге әкелуі мүмкін, оны дәрігерлер иммуносупрессияның дифференциалды диагнозы кезінде, бауыр, бүйрек немесе неврологиялық симптомдары бар пациенттерді басқарған кезде ескеруі керек. Профилактика және емдеу тиісті клиникалық ұсыныстарға сәйкес жүргізілуі тиіс.

Шынайы эритроциттік аплазия

Такролимуспен ем қабылдайтын пациенттерде шынайы эритроциттік аплазия (ШЭА) жағдайлары тіркелген. Барлық пациенттерде ШЭА қауіп факторлары, мысалы, В19 парвовирусымен инфекция, фондық ауру немесе қолданылуы ШЭА дамуымен байланысты қатарлас препараттар анықталды.

Жүктілік немесе лактация кезінде

Адамдардың қатысуымен жүргізілген зерттеу нәтижелері препараттың плацента арқылы өтуі мүмкін екенін көрсетеді. Трансплантацияланған науқастарда такролимусты қолдану туралы жекелеген деректер басқа иммунодепрессанттармен салыстырғанда препараттың жүктілік барысы мен нәтижесіне теріс әсерінің жоғары қаупі жоқ екенін көрсетеді. Спонтанды түсіктер туралы хабарламалар бар. Осы мәселе бойынша басқа эпидемиологиялық деректер жоқ. Жүкті әйелдерде такролимусты қолдану қауіпсіздігі жеткілікті дәрежеде анықталмағандықтан, препарат жүктілік кезеңінде неғұрлым қауіпсіз балама болмаған жағдайда және емдеуден алынған пайда шарана үшін потенциалды қауіпті ақтайтын жағдайларда ғана қабылданады. Такролимустың потенциалды жағымсыз реакцияларын анықтау мақсатында аналары жүктілік кезінде такролимус қабылдаған жаңа туған нәрестелердің жай-күйін бақылау (атап айтқанда, бүйрек функциясына назар аудару) ұсынылады. Мерзімінен бұрын босану (<37 апта аралығында), сондай-ақ нәрестеде гиперкалиемия қаупі бар, бірақ ол өздігінен қалыпқа келеді.

Клиникалық деректер такролимустың емшек сүтімен шығарылатындығын көрсетеді. Жаңа туған нәрестеге теріс әсер ету мүмкін болмағандықтан, такролимус дәрілік препаратын қолдану кезінде әйелдер емшек емізуден тартынуы керек.

Педиатрияда қолданылуы

Такролимус препараттарын педиатриялық практикада (18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер) қолдануға болмайды.

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері.

такролимус көрудің бұзылуын және неврологиялық бұзылуларды туындатуы мүмкін. Такролимус дәрілік препаратын алкогольмен бірге қолданғанда бұл әсердің күшеюі мүмкін.

Қолдану жөніндегі нұсқаулар

Такролимус дәрілік препаратымен ем жүргізу кезінде тиісті біліктілігі бар және иелігінде қажетті жабдығы бар қызметкерлер жүзеге асыратын мұқият бақылау қажет. Иммуносупрессиялық ем жүргізу және трансплантацияланған ағзалары бар пациенттерді жүргізу тәжірибесі бар дәрігерлер ғана дәрілік препаратты тағайындай алады және басталған иммуносупрессиялық емді өзгерте алады.

Такролимустың дереу босап шығатын немесе ұзақ босап шығатын дәрілік түрлерін абайсызда, көзделмеген немесе бақылаусыз ауыстырып қосу қауіпті болып табылады. Бұл такролимустың жүйелі экспозициясында клиникалық елеулі айырмашылықтардың пайда болу салдарынан трансплантаттың ажырауына немесе жағымсыз әсерлердің, оның ішінде гипо - немесе гипериммуносупрессияның даму жиілігінің артуына әкелуі мүмкін. Пациент тиісті күнделікті дозалау режимін сақтай отырып, такролимусты бір дәрілік түрде қабылдауы керек; дәрілік түрін немесе дозалау режимін өзгерту трансплантология саласындағы маманның мұқият бақылауымен ғана жүргізілуі тиіс. Шығарулу түрінің кез келген баламалы түріне ауысқаннан кейін такролимустың жүйелі экспозициясын сақтау үшін дәрілік препараттың емдік дәрілік мониторингілеуді және дозасын түзетуді жүргізу қажет.

Төменде көрсетілген ұсынылатын бастапқы дозаларды тек басшылық ретінде қарастыру керек. Такролимус дәрілік препаратының дозасын таңдау, ең алдымен, дәрілік препараттың қандағы концентрациясын мониторингтеу көмегімен әрбір пациентте жеке-жеке қабылданбауын және оған жағушылығын жеке клиникалық бағалауға негізделуі тиіс (төменде ұсынылған жаңа алынған қандағы ең төменгі нысаналы концентрациясын қараңыз). Ажыраудың клиникалық белгілері пайда болған кезде иммуносупрессиялық емдеу режимін өзгерту туралы мәселені қарастыру керек.

Такролимус препаратын вена ішіне енгізуге немесе ішке қабылдауға болады. Әдетте, емді дәрілік препаратты ішке қабылдаудан бастауға болады; қажет болған жағдайда, назогастральді зондтың көмегімен суда ерітілген капсуланың ішіндегісін енгізу жолымен.

Операциядан кейінгі бастапқы кезеңде такролимус дәрілік препараты әдетте басқа иммунодепрессанттармен бірге қолданылады. Такролимус дәрілік препаратының дозасы иммуносупрессиялық емнің таңдалған режиміне байланысты ерекшеленуі мүмкін.

Дозалау режимі

Дәрілік препаратты ішке қабылдаған кезде тәуліктік дозаны екі қабылдауға бөлу (мысалы, таңертең және кешке) ұсынылады. Капсулаларды блистерден алғаннан кейін бірден қабылдау керек. Пациенттерге ішуге арналмаған ылғал жұтқыштың болуы туралы ескерту керек.

Енгізу әдісі және жолы

Капсулаларды сұйықтықпен (дұрысы сумен) іше отырып, жұту керек.

Капсуланың ең көп сіңуіне қол жеткізу үшін, әдетте, аш қарынға немесе тамақтанудан кемінде 1 сағат бұрын немесе 2-3 сағаттан кейін қабылдау керек.

Емдеу ұзақтығы

Трансплантаттың ажырауын бәсеңдету үшін иммуносупрессия жай-күйін демеу қажет; демек, дәрілік препаратты ішке қабылдаумен емнің ұзақтығы бойынша шектеулер келтірілмейді.

Дозалау бойынша ұсыныстар

Бауырдың трансплантациясы

Бастапқы иммуносупрессия-ересектер

Такролимусты пероральді емді екі бөлек дозамен (мысалы, таңертең және кешке) енгізілетін күніне 0.10–0.20 мг/кг дозадан бастау керек. Препаратты енгізуді хирургиялық операция аяқталғаннан кейін шамамен 12 сағаттан кейін бастау керек.

Егер пациенттің клиникалық жай-күйі дозаларды пероральді енгізуді жүзеге асыруға мүмкіндік бермесе, онда емдеуді препаратты үздіксіз 24 сағаттық инфузия түрінде енгізе отырып, тәулігіне 0.01-0.05 мг/кг дозада вена ішіне енгізуден бастау керек.

Бастапқы иммуносупрессия-балалар

Күніне 0.30 мг/кг тең бастапқы пероральді дозаны екі бөлек дозамен (мысалы, таңертең және кешке) енгізу керек. Егер пациенттің клиникалық жай-күйі дозаларды пероральді енгізуді жүзеге асыруға мүмкіндік бермесе, онда емдеуді үздіксіз 24 сағаттық инфузия түрінде препаратты тәулігіне 0.05 мг/кг дозада вена ішіне енгізуден бастау керек.

Демеуші ем - ересектер мен балалар

Трансплантациядан кейінгі кезеңде такролимус дозасын әдетте қандағы препарат концентрациясын бақылау арқылы төмендетеді. Кейбір жағдайларда такролимусты монотерапия ретінде қалдырып, қатарлас иммуносупрессиялық ем препараттарын тоқтатуға болады. Трансплантациядан кейін пациенттің жай-күйінің жақсаруы такролимустың фармакокинетикасын өзгертуі мүмкін және препараттың дозасын түзету қажеттілігі пайда болады.

Ажырауды емдеу - ересектер мен балалар

Ажырау эпизодтарын емдеу үшін қосымша кортикостероидты емдеумен және моно/поликлональді антиденелерді енгізудің қысқа курстарымен үйлесімде қан концентрациясын бақылаумен такролимустың анағұрлым жоғары дозаларын қолдану қажет. Егер уыттылық белгілері байқалса, қандағы препараттың ең төменгі концентрациясы шегінде такролимус дозасын төмендету қажет болуы мүмкін.

Пациенттерді такролимус еміне ауыстыру кезінде такролимус емі пероральді дозадан басталуы тиіс, бастапқы иммуносупрессия сияқты бастапқы дозалар ұсынылады. Циклоспоринмен емделген пациенттерді такролимусқа ауыстыру туралы ақпарат алу үшін «Пациенттердің ерекше популяцияларындағы препараттың дозасын түзету» осы бөлімнің соңында нұсқаулықты қараңыз.

Бүйрек трансплантациясы

Бастапқы иммуносупрессия – ересектер

Такролимусты пероральді емді екі бөлек дозамен (мысалы, таңертең және кешке) енгізілетін күніне 0.20-0.30 мг/кг дозадан бастау керек. Препаратты енгізуді хирургиялық операция аяқталғаннан кейін таяудағы 24 сағатта бастау керек.

Егер пациенттің клиникалық жай-күйі дозаларды пероральді енгізуді жүзеге асыруға мүмкіндік бермесе, онда емдеуді үздіксіз 24 сағаттық инфузия түрінде препаратты тәулігіне 0.05-0.10 мг/кг дозада вена ішіне енгізуден бастау керек.

Бастапқы иммуносупрессия – балалар

Күніне 0.30 мг/кг тең бастапқы пероральді дозаны екі бөлек дозамен (мысалы, таңертең және кешке) енгізу керек. Егер пациенттің клиникалық жай-күйі препаратты пероральді енгізу мүмкіндігін болдырмаса, онда емдеуді 24 сағат ішінде вена ішіне инфузия түрінде тәулігіне 0.075-0.100 мг/кг дозада препаратты вена ішіне енгізуден бастау керек.

Демеуші ем - ересектер мен балалар

Демеуші ем барысында такролимус дозалары әдетте төмендейді. Кейбір жағдайларда такролимусты қосарлы емнің базалық компоненті ретінде қалдыра отырып, қатарлас иммунодепрессанттарды болдырмауға болады. Трансплантациядан кейін пациенттің жай-күйінің жақсаруы такролимустың фармакокинетикасын өзгерте алады; бұл ретте препараттың дозасын түзету қажеттілігі пайда болады.

Ажырау реакциясын емдеу - ересектер мен балалар

Ажырау эпизодтарын емдеу үшін қосымша кортикостероидты еммен және моно/поликлональді антиденелерді енгізудің қысқа курстарымен үйлестіре отырып, қандағы препарат концентрациясын бақылай отырып, такролимустың анағұрлым жоғары дозаларын қолдану қажет. Егер уыттылық белгілері байқалса, такролимус дозасын қандағы ең төменгі бақыланатын концентрацияға дейін төмендету қажет болуы мүмкін.

Пациенттерді такролимус еміне ауыстыру кезінде емдеу бастапқы иммуносупрессия мақсатында пайдалану үшін ұсынылған пероральді дозадан басталуы тиіс. Циклоспоринмен емделген пациенттерді такролимусқа ауыстыру туралы ақпарат алу үшін «Пациенттердің ерекше популяцияларындағы препараттың дозасын түзету» осы бөлімнің соңында нұсқаулықты қараңыз.

Жүрек трансплантациясы

Бастапқы иммуносупрессия – ересектер

Такролимус антиденелердің индукциясымен үйлесімде (Такролимус емінің кейінге қалдырылған басталуын ескере отырып) немесе клиникалық тұрақты науқастарда антиденелер тағайындаусыз қолданылуы мүмкін. Бұрын антидене индукциясы орын алған жағдайда, такролимусты пероральді емді екі бөлек дозамен (мысалы, таңертең және кешке) енгізілетін күніне 0.075 мг/кг дозадан бастау керек. Препаратты енгізуді хирургиялық операция аяқталғаннан кейін, пациенттің клиникалық жай-күйі тұрақтанғаннан кейін бірден алдағы 5 күнде бастау керек. Егер пациенттің клиникалық жай-күйі дозаларды пероральді енгізуді жүзеге асыруға мүмкіндік бермесе, онда емдеуді үздіксіз 24 сағаттық инфузия түрінде препаратты тәулігіне 0.01-0.02 мг/кг дозада вена ішіне енгізуден бастау керек. Трансплантациядан кейін 12 сағат ішінде такролимусты пероральді қабылдау басталатын балама тәсіл бар. Бұл тәсіл ішкі ағзалардың (мысалы, бүйрек) функциясы бұзылуының белгілері жоқ пациенттерге арналған. Бұл жағдайда такролимус тәулігіне 2-4 мг бастапқы дозада микофенолятмофетилмен және кортикостероидтармен немесе сиролимуспен және кортикостероидтармен біріктіріледі.

Бастапқы иммуносупрессия – балалар

Такролимус жүрек трансплантациясы бар балаларда антиденелер болған кезде де, индукциясы болмаған кезде де қолданылады.

Пероральді емді күніне 0.30 мг/кг дозадан бастау керек және алғашқы пероральді доза венаішілік емді тоқтатқаннан кейін 8-12 сағаттан соң енгізілуі тиіс.

Егер Такролимусты енгізуді антидене индукциясы болған кезде пероральді бастаса, онда ұсынылатын бастапқы доза күніне 0.10-0.30 мг/кг құрайды және енгізуді екі бөлек дозамен (мысалы, таңертең және кешке) жүзеге асырады.

Демеуші ем – ересектер мен балалар

Демеуші ем барысында Такролимус дозалары әдетте қандағы ең аз бақыланатын концентрацияға дейін төмендетіледі. Трансплантациядан кейін пациент жай-күйінің жақсаруы такролимустың фармакокинетикасын өзгертүі мүмкін; бұл ретте препараттың дозасын түзету қажеттілігі пайда болады.

Ажырау реакциясын емдеу - ересектер мен балалар

Ажырау эпизодтарын емдеу үшін кортикостероидтармен қосымша еммен және моно/поликлональді антиденелерді енгізудің қысқа курстарымен үйлесімде қандағы концентрацияны айқындаумен бақыланатын Такролимустың анағұрлым жоғары дозаларын қолдану қажет.

Балаларды такролимус еміне ауыстырған кезде тәулігіне 0,15 мг/кг препараттың бастапқы дозасын екі қабылдауға (таңертең және кешке) бөлу керек.

Балаларды такролимус еміне ауыстырған кезде препараттың бастапқы дозасын тәулігіне 0,2-0,3 мг/кг екі қабылдауға (таңертең және кешке) бөлу керек.

Циклоспоринмен емделген пациенттерді Такролимусқа ауыстыру туралы ақпарат алу үшін «Пациенттердің ерекше популяцияларындағы препараттың дозасын түзету» осы бөлімнің соңында нұсқаулықты қараңыз.

Пациенттердің ерекше популяцияларындағы дозаны түзету

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер: бауырдың ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерге ұсынылатын шамалар шеңберінде препараттың ең төменгі деңгейін ұстап тұру үшін қандағы препарат концентрациясының көрсеткіштеріне бағдарланған дозаны азайту талап етілуі мүмкін.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер: препараттың дозасын түзету қажет емес. Алайда, такролимустың нефроуытты әсерінің болуына байланысты бүйрек функциясын (оның ішінде қан сарысуындағы креатинин концентрациясы, креатинин клиренсі және диурез деңгейі) мұқият бақылау ұсынылады.

Балалар: қандағы препараттың қажетті деңгейіне жету үшін балаларға әдетте ересектерге қарағанда 1,5-2 есе жоғары дозалар қажет.

Егде жастағы пациенттер: қазіргі уақытта егде жастағы пациенттерге арналған препарат дозасын түзету қажеттілігі туралы деректер жоқ.

Циклоспоринмен емнен ауыстыру: Циклоспорин мен такролимусты бір мезгілде қолдану циклоспориннің жартылай шығарылу кезеңін ұлғайтуы және уытты әсерлерді күшейтуі мүмкін. Сондықтан пациенттерді циклоспориннен такролимус еміне ауыстыру кезінде сақ болу керек. Такролимус препараттарымен емдеуді қандағы циклоспорин концентрациясын және пациенттің клиникалық жай-күйін бағалағаннан кейін бастау керек. Егер науқастың қанында циклоспорин деңгейі стандартты рұқсат етілген көрсеткіштерден жоғары болса, такролимусты қолдануды кейінге қалдыру керек. Препарат циклоспоринді тоқтатқаннан кейін 12-24 сағаттан кейін тағайындалады. Ауыстырғаннан кейін циклоспорин клиренсінің бұзылу мүмкіндігіне байланысты науқастың қанындағы циклоспорин деңгейіне мониторингті жалғастыру қажет.

Қандағы препарат концентрациясының қажетті деңгейіне жету бойынша ұсыныстар.

Препараттың дозасын таңдау әрбір нақты науқаста препараттың қабылданбауын және оған төзімділігін клиникалық бағалау деректеріне негізделуі тиіс. Препаратты дозалауды оңтайландыру мақсатында микробөлшектерге (МИФА) жартылай автоматты иммуноферменттік талдауды қоса, иммундық әдістердің көмегімен қандағы такролимус концентрациясын анықтау пайдаланылады.

Операциядан кейінгі кезеңде қандағы такролимустың ең төмен деңгейін бақылау маңызды. Препаратты пероральді енгізген кезде оның қандағы ең төменгі деңгейін дозаны енгізгеннен кейін шамамен 12 сағаттан кейін, кезекті дозаны тікелей енгізер алдында анықтау керек. Қандағы препарат деңгейін бақылау жиілігі клиникалық қажеттіліктерге байланысты. Такролимус клиренс деңгейі төмен препарат болғандықтан, дозалау режимін түзету қандағы препарат деңгейінің өзгеруі байқалатын сәтке дейін бірнеше күн алуы мүмкін. Қандағы препараттың ең төменгі деңгейін трансплантациядан кейінгі ерте кезеңде аптасына екі рет, содан кейін демеуші ем барысында мезгіл-мезгіл бақылап отыру керек. Такролимустың қандағы ең төменгі деңгейлерін такролимус дозасы өзгергеннен немесе иммуносупрессия сызбасы, енгізу жолы өзгергеннен кейін, сондай-ақ жаңа алынған қандағы такролимус концентрациясына әсер ететін препараттармен бірге қолданғаннан кейін де бақылау қажет.

Клиникалық зерттеулер деректерін талдау көптеген пациенттерді сәтті емдеу 20 нг/мл төмен деңгейде қанда такролимустың ең төменгі концентрациясын сақтаған кезде қамтамасыз етілуі мүмкін екенін көрсетті. Жаңа алынған қандағы такролимус деңгейі туралы деректерді түсіндіру кезінде пациенттің клиникалық жағдайын ескеру қажет.

Клиникалық практикада жаңа алынған қандағы препараттың ең төменгі деңгейі ерте трансплантациядан кейінгі кезеңде бауыр трансплантаты реципиенттерінде әдетте 5 – тен 20 нг/мл-ге дейін, ал бүйрек немесе жүрек трансплантаты реципиенттерінде 10-нан 20 нг/мл-ге дейін құрайды. Бауыр, бүйрек немесе жүрек трансплантатының реципиенттерінде демеуші ем кезеңінде препараттың қандағы концентрациясы әдетте 5-тен 15 нг/мл-ге дейін құрайды.

Артық дозалану жағдайында қабылдануы қажеті шаралар

Симптомдары: тремор, бас ауруы, жүрек айну, құсу, инфекциялар, есекжем, летаргия, қан мочевинасының азот деңгейінің жоғарылауы және креатининнің сарысулық концентрациясының жоғарылауы және аланинаминотрансферазаның жоғарылауы.

Емі

Такролимусқа арнайы антидот жоқ. Егер артық дозалану дамыған болса, тоқтату шараларын қабылдау және симптоматикалық ем жүргізу қажет.

Жоғары молекулалық салмаққа, суда нашар ерігіштікке және эритроциттер мен қан плазмасының ақуыздарымен едәуір дәрежеде байланысуына байланысты такролимустың артық дозалануында диализ тиімді болмайды деп күтілуде. Қан плазмасындағы препараттың деңгейі өте жоғары кейбір науқастарда препараттың уытты концентрациясын төмендете отырып, гемофильтрация және диафильтрация тиімді болды.

Дәрілік препаратты қабылдамас бұрын дәрігерден немесе фармацевттен кеңес алу керек.

ДП стандартты қолдану кезінде көрініс табатын жағымсыз реакциялардың сипаттамасы және осы жағдайда қабылдануы керек шаралар (қажет болса)

Иммунодепрессанттарды қолданумен байланысты жағымсыз дәрілік реакциялардың бейінін негізгі ауруға және бір мезгілде көптеген дәрілік препараттарды қолдануға байланысты анықтау қиын.

Төменде ұсынылған көптеген жағымсыз дәрілік реакциялар қайтымды және/немесе доза төмендеген кезде азаяды. Дәрілік препаратты ішке қабылдау вена ішіне енгізумен салыстырғанда жағымсыз дәрілік реакциялар дамуының төмен жиілігімен байланысты. Жағымсыз дәрілік реакциялар төменде кездесу жиілігінің кему ретімен келтірілген: өте жиі (≥1/10), жиі (≥1/100, <1/10), жиі емес (≥1/1000, <1/100), сирек (≥1/10 000, <1/1000), өте сирек (<1/10 000), белгісіз (қолда бар деректер негізінде бағалау мүмкін емес).

Инфекциялық және паразиттік аурулар

Басқа күшті иммунодепрессанттарды қолданғандағыдай, такролимус қабылдайтын пациенттерде инфекциялардың (вирустық, бактериялық, зеңді, протозойлық) даму қаупі жиі жоғары болатыны белгілі. Қолданыстағы инфекциялардың ағымын нашарлатуы мүмкін. Жайылған және локализацияланған инфекциялардың дамуы мүмкін.

Иммунодепрессанттарды, оның ішінде такролимус препаратын қабылдайтын пациенттерде ВК вирусымен байланысты нефропатия жағдайлары, сондай-ақ үдемелі көп ошақты лейкоэнцефалопатияның (ҮОЛ) JC вирусымен байланысты жағдайлар тіркелген.

Қатерсіз, қатерлі және нақтыланбаған жаңа түзілімдер (кисталарды және полиптерді қоса)

Иммуносупрессиялық ем қабылдайтын пациенттерде қатерлі жаңа түзілімдердің даму қаупі жоғары. Такролимуспен емдеу аясында қатерсіз, сондай-ақ қатерлі жаңа түзілімдер, оның ішінде ВЭБ лимфпролиферативті аурулар және терінің қатерлі жаңа түзілімдері туралы хабарламалар алынды.

Қан және лимфа жүйесі тарапынан бұзылулар

жиі:

- анемия, лейкопения, тромбоцитопения, лейкоцитоз, эритроциттік көрсеткіштер нормасынан ауытқулар

жиі емес:

- коагулопатиялар, қанның ұюы және қан кету уақыты көрсеткіштерінің нормадан ауытқуы, панцитопения, нейтропения

сирек:

- тромбоздық тромбоцитопениялық пурпура, гипопротромбинемия, тромбоздық микроангиопатия

белгісіз:

- шынайы эритроциттік аплазия, агранулоцитоз, гемолиздік анемия

Иммундық жүйе тарапынан бұзылулар

- такролимус қабылдайтын пациенттерде аллергиялық және анафилактоидты реакциялар байқалған

Эндокриндік жүйе тарапынан бұзылулар

сирек:

- гирсутизм

Зат алмасу және тамақтану тарапынан бұзылулар

өте жиі:

- гипогликемиялық жай-күйлер, қант диабеті, гиперкалиемия

жиі:

- гипомагниемия, гипофосфатемия, гипокалиемия, гипокальциемия, гипонатриемия, гиперкалиемия, гиперурикемия, тәбетінің төмендеуі, метаболизмдік ацидоз, гиперлипидемия, гиперхолестеринемия, гипертриглицеридемия, басқа электролиттік бұзылулар

жиі емес:

- сусыздану, гипопротеинемия, гиперфосфатемия, гипогликемия

Психиканың бұзылуы

өте жиі:

- ұйқысыздық

жиі:

- үрей симптомдары, сананың шатасуы және бағдарсыздану, депрессия, депрессиялық көңіл-күй, көңіл-күйдің бұзылуы және бұзылыстары, шым-шытырық түстер, елестеулер, психиканың бұзылыстары

жиі емес:

- психоздық бұзылыс

Жүйке жүйесі тарапынан бұзылулар

өте жиі:

- тремор, бас ауруы

жиі:

- құрысулар, сананың бұзылуы, парестезия және дизестезия, шеткері нейропатия, бас айналу, жазудың бұзылуы, жүйке жүйесі тарапынан бұзылулар

жиі емес:

- кома, орталық жүйке жүйесіндегі қан құйылу және ми қан айналымының бұзылуы, салдану және парез, энцефалопатия, сөйлеу және артикуляцияның бұзылуы, амнезия

сирек:

- гипертония

өте сирек:

- гравис миастениясы

Көру ағзасы тарапынан бұзылулар

жиі:

- көрудің бұлыңғырлануы, фотофобия, көру ағзасы тарапынан бұзылулар

жиі емес:

- катаракта

сирек:

- соқырлық

Белгісіз:

- оптикалық нейропатия

Есту және тепе-теңдік ағзалары тарапынан бұзылулар

жиі:

- құлақтағы шуыл

жиі емес:

- кереңдік

сирек:

- нейросенсорлық кереңдік

өте сирек:

- естудің төмендеуі

Жүрек тарапынан бұзылулар

жиі:

- ишемиялық коронарлық бұзылулар, тахикардия

жиі емес:

- қарыншалық аритмиялар және жүректің тоқтауы, жүрек жеткіліксіздігі, кардиомиопатия, қарыншалардың гипертрофиясы, суправентрикулярлық аритмиялар, жүрек қағысын сезу

сирек:

- перикардиальді жалқық

өте сирек:

- екі бағытты қарыншалық тахикардия

Қантамыр бұзылыстары

өте жиі:

- артериялық гипертензия

жиі:

- қан кету, тромбоэмболиялық және ишемиялық құбылыстар, шеткері қан айналымының бұзылуы, гипотензиялық қантамыр бұзылыстары

жиі емес:

- инфаркт, аяқ-қолдың терең веналарының тромбозы, шок

Тыныс алу жүйесі, кеуде қуысы және көкірек ортасы ағзалары тарапынан бұзылулар

жиі:

- ентігу, өкпе паренхиматозды бұзылулары, плевральді жалқық, фарингит, жөтел, мұрынның бітелуі және қабыну

жиі емес:

- тыныс алу жеткіліксіздігі, тыныс алу жолдары тарапынан бұзылулар, бронх демікпесі

сирек:

- жедел респираторлық дистресс синдромы

Асқазан-ішек жолы тарапынан бұзылулар

өте жиі:

- диарея, жүрек айнуы

жиі:

- асқазан-ішек жолының қабыну аурулары, асқазан-ішек жолында ойық жаралану және тесілу, асқазан-ішектен қан кету, стоматит және ойық жаралану, асцит, құсу, асқазан-ішек жолының және іштің ауыруы, диспепсия белгілері мен симптомдары, іш қату, метеоризм, кебу және толып кету сезімі, қалыпталмаған нәжіс, асқазан-ішек жолдарының белгілері мен симптомдары

жиі емес:

- паралитикалық ішек бітелісі, жедел және созылмалы панкреатит, гастроэзофагеальді рефлюкс ауруы, асқазанды босатудың бұзылуы

сирек:

- ішінара ішек бітелісі, ұйқы безінің жалған кисталары

Бауыр мен өт шығару жолдары тарапынан бұзылулар

жиі:

- холестаз және сарғаю, гепатоцеллюлярлық зақымдану және гепатит, холангит

сирек:

- бауыр артериясының тромбозы, бауырдың венооклюзиялық ауруы

өте сирек:

- бауыр жеткіліксіздігі, өт шығару жолдарының стенозы

Тері және тері асты тіндері тарапынан бұзылулар

жиі:

- қышыну, бөртпе, алопеция, безеу, қатты терлеу

жиі емес:

- дерматит, фотосезімталдық

сирек:

- уытты эпидермальді некролиз (Лайелл синдромы)

өте сирек:

- Стивенс-Джонсон синдромы

Қаңқа-бұлшықет және дәнекер тін тарапынан бұзылулар

жиі:

- артралгия, бұлшықет түйілулері, аяқ-қолдың ауыруы, арқаның ауыруы

жиі емес:

- буындар тарапынан бұзылулар

сирек:

- қозғалудың төмендеуі

Бүйрек және несеп шығару жолдарының тарапынан бұзылулар

өте жиі:

- бүйрек функциясының бұзылуы

жиі:

- бүйрек жеткіліксіздігі, жедел бүйрек жеткіліксіздігі, олигурия, бүйрек шумақтық некрозы, уытты нефропатия, несеп талдауы көрсеткіштерінің нормасынан ауытқуы, қуық және уретра тарапынан симптомдар

жиі емес:

- анурия, гемолиздік-уремиялық синдром

өте сирек:

- нефропатия, геморрагиялық цистит

Жыныс мүшелері мен сүт безі тарапынан бұзылулар

жиі емес:

- дисменорея және жатырдан қан кету

Жалпы бұзылыстар және енгізу орнындағы бұзылулар

жиі:

- астениялық жағдайлар, фебрильді бұзылыстар, ісіну, ауыру және жайсыздық, дене температурасын қабылдаудың бұзылуы

жиі емес:

- көп ағзалық жеткіліксіздік, тұмауға ұқсас жай-күй, жоғары температураның жақпаусыздығы, кеуде қуысының қысылу сезімі, үрей сезімі, өзін нашар сезіну

сирек:

- шөлдеу, құлау, кеудедегі қысылу сезімі, ойық жараның пайда болуы

өте сирек:

- майлы тін массасының ұлғаюы

Белгісіз:

- фебрильді нейтропения

Зертханалық және аспаптық деректер

жиі:

- бауыр ферменттерінің белсенділік нормасынан және бауыр функциясы көрсеткіштерінен ауытқу, қандағы сілтілік фосфатаза белсенділігінің артуы, дене салмағының артуы

жиі емес:

- амилаза белсенділігінің жоғарылауы, ЭКГ көрсеткіштерінің нормадан ауытқуы, жүрек жиырылу жиілігі мен пульс жиілігінің нормадан ауытқуы, дене салмағының төмендеуі, қандағы лактатдегидрогеназа белсенділігінің жоғарылауы

өте сирек:

- эхокардиография көрсеткіштерінің нормадан ауытқуы, электрокардиограммадағы QT аралығының ұзаруы

Жарақаттар, уыттану және манипуляцияның асқынулары

жиі:

- трансплантаттың бастапқы дисфункциясы

Дәрілік препаратты қолдану кезінде қателер, оның ішінде тез арада босап шығатын немесе ұзақ босап шығатын такролимустың дәрілік түрлерін байқаусызда, көзделмеген немесе бақылаусыз ауысу байқалған. Бірқатар жағдайлардың трансплантаттың ажырауымен үйлесуі туралы хабарламалар алынды (қол жетімді мәліметтер негізінде жиілікті бағалау мүмкін емес).

Жекелеген жағымсыз реакциялардың сипаттамасы

Аяқ-қолдардың ауыруы кальцинурин тежегіштері (CIPS) индукциялайтын Ауыру синдромы шеңберінде бірнеше жарияланған жағдайларда сипатталған. Бұл синдром, әдетте, аяқтардағы екі жақты симметриялы айқын ауырумен көрінеді және такролимустың асқын емдік концентрациясына байланысты болуы мүмкін. Бұл синдром такролимустың дозасын азайту арқылы жойылуы мүмкін. Кейбір жағдайларда басқа иммунодепрессанттарға ауысу қажет болды.

Жағымсыз дәрілік реакциялар туындаса медицина қызметкеріне, фармацевтика қызметкеріне немесе дәрілік препараттардың тиімсіздігі туралы хабарламаларды қоса, дәрілік препараттарға жағымсыз реакциялар (әсерлер) бойынша ақпараттық деректер базасына тікелей хабарласыңыз

Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігі Медициналық және фармацевтикалық бақылау комитеті «Дәрілік заттар мен медициналық бұйымдарды сараптау ұлттық орталығы» ШЖҚ РМК

http://www.ndda.kz

Қосымша мәліметтер

Дәрілік препараттың құрамы

Бір капсуланың құрамында

Капсуланың ішіндегісі:

Такролимус Премикс (20%) 5 мг, 1 мг такролимусқа баламалы,

қосымша заттар: лактоза (11SD), лактоза (МН) натрий кроскармеллозасы, магний стеараты

капсула құрамы: титанның қостотығы (E171), желатин.

Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы

Корпусы мен қақпағы ақтан ақ дерлік түске дейін диаметрі 15,4 + 0.5 мм және ені 5.7 мм + 0.5 мм қатты желатинді капсулалар.

Ішіндегісі ақтан ақ дерлік түске дейін түйіршіктелген ұнтақ.

2 жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!

30 С-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

Шығарылу түрі және қаптамасы

10 капсуладан поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада.

5 пішінді қаптамадан 1 г силикагелі бар пакетпен бірге дәнекерленген алюминий пакетке салынған.

1 пакеттен медициналық қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.

Рецепт арқылы

Өндіруші туралы мәлімет

ALLMED (Pvt.) Ltd., Plot No. 590- Sunder Industrial Estate Lahore-Pakistan

Аллмед (Пвт) Лтд, Пакистан, Плот №590-Сандер Индастриал Эстате Лахор-Пакистан

Телефон: +92-21-34134400, Fax: +92-21-34134400-5, info@allmed.com.pk

Тіркеу куәлігінің ұстаушысы

ALLMED (Pvt.) Ltd., Plot No. 590- Sunder Industrial Estate Lahore-Pakistan

Аллмед (Пвт) Лтд, Пакистан, Плот №590-Сандер Индастриал Эстате Лахор-Пакистан

Телефон: +92-21-34134400, Fax: +92-21-34134400-5, info@allmed.com.pk

Қазақстан Республикасы аумағында тұтынушылардан дәрілік заттардың сапасына қатысты шағымдарды (ұсыныстарды) қабылдайтын және дәрілік заттың тіркеуден кейінгі қауіпсіздігін қадағалауға жауапты ұйымның атауы, мекенжайы және байланыс деректері (телефон, факс, электронды пошта)

«Allmed FZCO.KZ» (Олмед эфзетко.кейзет) ЖШС, Алматы, Наурызбай ауданы, Жайлау көшесі, 8 үй, пошта индексі 040918, тел: 87272932240, mail: allmed.kz@mail.ru