Лозартан плюс (50 мг/12.5 мг, Лекфарм)

Лозартан плюс

Жоқ

Үлбірлі қабықпен қапталған таблеткалар, 50 мг/12.5 мг, 100 мг/12.5 мг,

100 мг/25 мг

50 мг/12.5 мг бір таблетканың құрамында

белсенді заттар: 50.0 мг калий лозартаны, 12.5 мг гидрохлоротиазид;

қосымша заттар: магний стеараты, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы, натрий стеарил фумараты, натрий крахмалгликоляты (А типі), лактоза моногидраты, микрокристалды целлюлоза;

қабықтың құрамы Опадрай II 85F18422 (ақ): поливинил спирті, титанның қостотығы (Е171), полиэтиленгликоль, тальк.

100 мг/12.5 мг бір таблетканың құрамында

белсенді заттар: 100.0 мг калий лозартаны, 12.5 мг гидрохлоротиазид;

қосымша заттар: магний стеараты, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы, натрий стеарил фумараты, натрий крахмалгликоляты (А типі), лактоза моногидраты, микрокристалды целлюлоза;

қабықтың құрамы Опадрай II 85F240029 (қызғылт): поливинил спирті, титанның қостотығы (Е171), полиэтиленгликоль, тальк, темірдің қызыл тотығы (Е172), темірдің сары тотығы (Е172).

100 мг/25 мг бір таблетканың құрамында

белсенді заттар: 100.0 мг калий лозартаны, 25 мг гидрохлоротиазид;

қосымша заттар: магний стеараты, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы, натрий стеарил фумараты, натрий крахмалгликоляты (А типі), лактоза моногидраты, микрокристалды целлюлоза;

қабықтың құрамы Опадрай II 85F18422 (ақ): поливинил спирті, титанның қостотығы (Е171), полиэтиленгликоль, тальк.

Ақ түсті қабықпен қапталған, екі жақ беті дөңес дөңгелек пішінді таблеткалар (50 мг/12.5 мг дозасы үшін).

Қызғылт түсті қабықпен қапталған, екі жақ беті дөңес дөңгелек пішінді таблеткалар (100 мг/12.5 мг дозасы үшін).

Ақ түсті қабықпен қапталған, екі жақ беті дөңес дөңгелек пішінді таблеткалар (100 мг/25 мг дозасы үшін).

Жүрек-қантамыр жүйесі.  Ренин-ангиотензин жүйесіне әсер ететін препараттар. Ангиотензин II антагонистерінің біріктірілімі. Диуретиктермен біріктірілген лозартан

АТХ коды C09DA01

Фармакокинетикасы

Абсорбциясы

Лозартан

Пероральді түрде қабылданғаннан кейін лозартан жақсы сіңіріледі және карбон қышқылының белсенді метаболитін және басқа да белсенді емес метаболиттерді түзе отырып, метаболизмге ұшырайды. Жүйелік биожетімділігі шамамен 33% құрайды. Лозартан және оның белсенді метаболиті орташа ең жоғары концентрацияларына, сәйкесінше, 1 сағаттан кейін және 3-4 сағаттан соң жетеді. Препарат стандартты тағам рационымен бір мезгілде қабылданғанда плазмадағы лозартан концентрациясының бейініне клиникалық тұрғыдан маңызды ықпалы болған жоқ.

Таралуы

Лозартан

Лозартан да және оның белсенді метаболиті де қан плазмасы ақуыздарымен, әсіресе альбуминмен  99%-ға байланысады. Лозартанның таралу көлемі 34 литрді құрайды.

Гидрохлоротиазид

Гидрохлоротиазид гематоэнцефалдық емес, плаценталық бөгет арқылы өтеді және емшек сүтімен бірге бөлініп шығады.

Биотрансформациясы

Лозартан

Вена ішіне немесе пероральді түрде енгізілген лозартанның 14%-ға жуығы белсенді метаболитке айналады. 14С-таңбаланған калий лозартанын пероральді түрде және вена ішіне енгізгенде айналымдағы плазманың радиоактивтілігі, көбіне, лозартанмен және оның белсенді метаболитімен жүзеге асырылады. Лозартанның белсенді метаболитке барынша ең аз айналуы зерттелген адамдардың шамамен бір пайызында байқалды. Белсенді метаболитке қосымша белсенді емес метаболиттер, соның ішінде бутилдің бүйір тізбегінің гидроксилденуі кезінде түзілетін негізгі екі метаболит, және қосымша метаболит, N-2 тетразол глюкурониді түзіледі.

Шығарылуы

Лозартан

Лозартанның және оның белсенді метаболитінің плазмалық клиренсі шамамен, сәйкесінше, минутына 600 мл және минутына 50 мл құрайды. Лозартанның және оның белсенді метаболитінің бүйректік клиренсі шамамен, сәйкесінше, минутына 74 мл және минутына 26 мл құрайды. Лозартанды ішке қабылдағанда дозаның шамамен 4%-ы өзгермеген күйде несеппен және 6%-ға жуығы белсенді метаболит түрінде несеппен шығарылады. Лозартанның және оның белсенді метаболитінің фармакокинетикасы калий лозартанының 200 мг дейінгі пероральді дозаларымен желілік байланысты болып табылады.

Ішке қабылданғаннан кейін лозартан мен оның белсенді метаболитінің плазмадағы концентрациялары, сәйкесінше, 2 сағатқа және 6-9 сағатқа жуық терминальді жартылай шығарылу кезеңімен полиэкспоненциальді түрде төмендейді. 100 мг дозаны тәулігіне бір рет қолданғанда лозартан да, оның белсенді метаболиті де қан плазмасында елеулі дәрежеде жиналмайды.

Лозартан және оның белсенді метаболиті шығарылуы өтпен және несеппен жүзеге асырылады. Адамдарда 14С-таңбаланған лозартанның пероральді дозасын қабылдағаннан кейін радиоактивтіліктің шамамен 35%-ы несеппен және 58%-ы нәжіспен шығарылады.

Гидрохлоротиазид

Гидрохлоротиазид метаболизденбейді, ол бүйрек арқылы тез шығарылады. Плазмадағы деңгейін, ең кемінде, 24 сағат сақтағанда жартылай шығарылу кезеңі 5.6-дан 14.8 сағатқа дейінгі шекте құбылып отырады. Пероральді дозаның, ең аз дегенде, 61%-ы өзгермеген күйде 24 сағат ішінде шығарылады.

Пациенттердегі сипаттамасы

Лозартан-гидрохлоротиазид.

Гипертензиясы бар егде жастағы пациенттерде лозартанның және оның белсенді метаболитінің плазмалық концентрацияларының және гидрохлортиазидтің абсорбциясының гипертензиясы бар осындай жас пациенттерде байқалған көрсеткіштерден елеулі айырмашылықтары жоқ.

Лозартан.

Пероральді түрде қабылдағаннан кейін бауырдың ауырлығы жеңілден бастап, орташа дәрежеге дейінгі алкогольдік циррозы бар пациенттерде плазмадағы лозартанның және оның белсенді метаболитінің концентрациялары, өте жастау ерікті еркектерге қарағанда, сәйкесінше, 5 және 1,7 есе көбірек болды.

Фармакокинетикалық зерттеулер лозартанның AUC мәндерінің дені сау жапондық еркектерде және жапондық еместерде айырмашылықтары жоқ екендігін көрсетті. Дегенмен, карбоксил қышқылы (Е-3174) метаболитінің AUC мәндерінде, сірә, екі топ арасында айырмашылықтар бар, мұндайда жапондықтарда, жапондық еместерге қарағанда, ол шамамен 1.5 есе жоғары. Осы нәтижелердің клиникалық маңызы белгісіз.

Лозартанның және оның белсенді метаболитінің гемодиализбен жойылуы мүмкін емес.

Фармакодинамикасы

Лозартан-гидрохлоротиазид

Препарат компоненттері артериялық қысымның төмендеуіне аддитивті әсер етіп, жекелеген компоненттердің кез келгеніне қарағанда, артериялық қысымды үлкен дәрежеде төмендетеді. Бұл қос компоненттің өзара толықтыратын әсерінің нәтижесі деп саналады. Бұдан басқа, несеп айдайтын әсері арқылы гидрохлоротиазид плазмадағы рениннің белсенділігін арттырады, альдостерон секрециясын ұлғайтады, сарысудағы калий деңгейін төмендетеді және ангиотензин II деңгейін арттырады. Лозартанды енгізу II ангиотензиннің физиологиялық тұрғыдан релевантты әсерін блокадалайды және альдостеронды тежеу арқылы диуретикпен байланысты калийдің жоғалуын бәсеңдетеді.

Лозартанның орташа және қысқа мерзімді урикозуриялық әсері бар. Гидрохлоротиазид несеп қышқылы деңгейінің орташа артуын туындататынын көрсетті. Лозартан мен гидрохлоротиазид біріктірілімінің диуретиктермен индукцияланған гиперурикемияны бәсеңдетуге беталысы бар.

Препараттың гипертензияға қарсы әсері 24 сағат бойы сақталады.

Препарат еркектерде және әйелдерде, қара нәсілді мен ақ нәсілділерде, сондай-ақ жас (< 65 жас) және егде жастағы (> 65 жас) пациенттерде және гипертензияның кез келген дәрежесінде артериялық қысымды төмендетуде тиімді.

Лозартан

Лозартан - ангиотензин-II рецепторларының (AT1 типі) синтетикалық антагонисі болып табылады. Ангиотензин II, күшті вазоконстриктор, ренин-ангиотензин жүйесінің алғашқы белсенді гормоны және гипертензия патофизиологиясын анықтайтын маңызды факторы болып табылады. Ангиотензин II организмнің көптеген тіндерінде (мысалы, қантамырлардың тегіс бұлшықеттерінде, бүйрекүсті бездерінде, бүйректе және жүректе) табылатын АТ1 рецепторлармен байланысады, және қантамырлардың тарылуын және альдостеронның босап шығуын қоса, біршама маңызды биологиялық әсерлерді туындатады. Ангиотензин II сондай-ақ тегіс бұлшықеттердің пролиферациясын да стимуляциялайды.

Лозартан AT1 рецепторларын іріктеп бөгейді. In vitro және in vivo лозартан және оның фармакологиялық тұрғыдан белсенді карбоксильді метаболиті Е-3174, оның синтезделу көзіне немесе жолдарына қарамай, ангиотензин II-нің физиологиялық тұрғыдан маңызды барлық әсерлерін бөгейді.

Лозартанның агонистік әсері жоқ және гормондардың басқа рецепторларын немесе жүрек-қантамыр жүйесі үшін маңызды иондық өзекшелерді бөгемейді. Бұдан басқа, лозартан брадикининді ыдырататын фермент АӨФ (кининаза II-ні) бәсеңдетпейді. Соның нәтижесі ретінде, брадикинин әсерінен болатын жағымсыз әсерлердің потенциялануы болмайды.

Лозартанды қабылдаған кезде ангиотензин II-нің рениннің секрециясына теріс кері байланысының жойылуы плазмада ренин белсенділігінің (ПРБ) жоғарылауына әкеледі. ПРБ жоғарылауы плазмада ангиотензин II-нің жоғарылауына әкеледі. Осы жоғарылауға қарамастан, альдостеронның гипертензияға қарсы белсенділігі және плазмалық концентрациясының төмендеуі сақталады, бұл ангиотензин II рецепторының тиімді блокадасын көрсетеді. Лозартан қабылдауды тоқтатқаннан кейін ПРБ және ангиотензин II мәндері үш күн ішінде бастапқы мәндеріне дейін төмендеді.

Лозартан да, және оның белсенді метаболиті де АТ2 рецепторына қарағанда, АТ1 рецепторына біршама көбірек ұқсас. Белсенді метаболит, дене салмағына шаққанда, лозартаннан 10-40 есе белсендірек.

Артериялық гипертензиясы, қант диабетінсіз протеинуриясы бар пациенттерде лозартанды пайдалану протеинурияны, альбуминнің және IgG фракциялық экскрециясын едәуір төмендетеді. Лозартан шумақтық сүзілу жылдамдығын демейді және сүзілу фракциясын азайтады. Әдеттегідей, лозартан сарысуда несеп қышқылының мөлшерінің (әдетте <0.4 мг/дл) төмендеуін туындатады, ол ұзақ емдегенде сақталады.

Лозартан вегетативтік рефлекстерге ықпалын тигізбейді және плазмада норадреналинге тұрақты әсер көрсетпейді.

Сол жақ қарынша функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде лозартанның 25 мг және 50 мг дозалары жүрек индексінің артуымен және өкпенің капиллярлық қисық қысымының, жүйелік қантамырлық кедергінің, орташа жүйелік артериялық қысымның және жүректің жиырылу жиілігінің төмендеуімен сипатталатын оң гемодинамикалық және нейрогормональді әсерлерге, сондай-ақ, сәйкесінше, альдостеронның және норадреналиннің айналымдағы деңгейлерінің төмендеуіне әкелген.

Гипертензияның туындауы жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерде дозаға тәуелді болды.

Лозартан плюс препараты артериялық қысымы лозартанда немесе гидрохлоротиазидте ғана тиісінше бақыланбайтын пациенттерде эссенциальді гипертензияны емдеу үшін көрсетілген.

Артериялық гипертензия

Лозартанның және гидрохлоротиазидтің біріктірілімі бастапқы емге арналмаған: жекелей қолданылатын лозартанның немесе гидрохлоротиазидтің жәрдемімен артериялық қысымды адекватты бақылау болмаған жағдайларда ұсынылады.

Компоненттердің (лозартан және гидрохлоротиазид) дозаларын титрлеу ұсынылады. Клиникалық қажеттілігіне қарай, тікелей монотерапиядан бекітілген біріктірілімге ауысуды қарастырған жөн.

Әдеттегі демеуші доза – тәулігіне 1 рет 50 мг/12,5 мг доза Лозартан плюс препаратының 1 таблеткасы.

Емдік жауап жеткіліксіз болғанда дозаны тәулігіне 1 рет 100 мг /25 мг доза Лозартан плюс препаратының 1 таблеткасына дейін арттырылуы мүмкін. Ең жоғары доза – тәулігіне 100 мг/25 мг доза Лозартан плюс препаратының 1 таблеткасы.

Әдеттегідей, гипотензиялық әсерге емдеу басталғаннан кейін 3-4 апта ішінде жетеді.

Үлбірлі қабықпен қапталған 100 мг/12.5 мг Лозартан плюс, таблеткалары 100 мг доза лозартанды қабылдаған пациенттерге қолданылады және артериялық қысымды қосымша бақылауды қажет етеді.

Бүйрек функциясы бұзылғанда және гемодиализде жүрген пациенттерге қолданылуы

Бүйрек функциясының жеткіліксіздігі орташа (креатинин клиренсі 30-50 мл/мин) дозаны түзету қажет емес. Осы біріктірілімді бүйрек функциясының бұзылуы ауыр болғанда (креатинин клиренсі <30 мл/мин) және гемодиализде жүрген пациенттерге ұсынылмайды.

Қантамырішілік көлемінің таусылуымен қатар жүретін жағдайлар

Лозартан/гидрохлоротиазид біріктірілімін қолданар алдында қантамырішілік көлем тапшылығын және/немесе натрийдің жеткіліксіздігін түзету қажет болады.

Бауыр функциясының жеткіліксіздігінде қолдану

Бауыр функциясының жеткіліксіздігі бар пациенттерге қолдануға болмайды.

Егде жастағы пациенттер

Егде жастағы пациенттерде дозаны түзету, әдеттегідей, қажет болмайды.

Балалар мен жасөспірімдерге (<18 жас) қолдану

Балалар мен жасөспірімдерге қолдану тәжірибесі жоқ, сондықтан препаратты пациенттердің осы санатына тағайындау ұсынылмады.

Қолдану тәсілі

Лозартан плюс препаратын ішке стакан сумен ішіп, тұтастай жұту керек. Препаратты тамақ ішуге қарамай қабылдай беруге болады.

Препаратты гипертензияға қарсы басқа дәрілік заттармен бірге қабылдауға рұқсат етіледі.

Жағымсыз әсері

Жағымсыз әсерлері ағзалар жүйесі бойынша топтарға сәйкес және туындау жиілігіне байланысты жіктелген: өте жиі (>1/10), жиі (>1/100-ден <1/10 дейін), кейде (>1/1000-нан <1/100 дейін), сирек (>1/10000-нан <1/1000 дейін), өте сирек (<1/10000), белгісіз (жиілігіне қолда бар деректер негізінде баға беру мүмкін емес).

Өнімнің нарыққа шығу сәтінен бастап келесі жағымсыз реакциялар білінді:

Келесі жағымсыз әсерлер әсер етуші заттарды жекелей (монотерапия ретінде) қолданғанда байқалған және калий лозартаны/гидрохлоротиазид біріктірілімін қолданған жағдайда көрініс беруі мүмкін:

Лозартан

Келесі жағымсыз реакциялар лозартанды клиникалық зерттеулерде және тіркеуден кейінгі кезеңде қабылдағанда тіркелді:

Гидрохлоротиазид

Күдікті жағымсыз реакциялар жөніндегі мәлімдеме

Дәрілік препаратты тіркегеннен кейін, «пайда-қаупі» арақатынасына үздіксіз мониторинг жүргізуді қамтамасыз ету мақсатында, күдікті жағымсыз реакцияларды мәлімдеп отыру маңызды.

Медицина қызметкерлеріне дәрілік препараттың кез келген күдікті жағымсыз реакциялары туралы жағымсыз реакцияларды мәлімдеудің ұлттық жүйесі арқылы хабарлап отыру ұсынылады.

- лозартанға, сульфонамид туындыларына (гидрохлоротиазид сияқты) немесе дәрілік заттың құрамына кіретін қосымша заттардың кез келгеніне жоғары сезімталдық

- емдеуге төзімді гипокалиемия немесе гиперкальциемия

- бауыр функциясының ауыр жеткіліксіздігі, холестаз, өт шығару жолдарының обструкциясы

- рефрактерлік гипонатриемия

- симптоматикалық гиперурикемия /подагра

- жүктіліктің 2-ші және 3-ші триместрлері

- бүйрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі (креатинин клиренсі < 30 мл/мин)

- анурия

- Лозартан плюс препаратын құрамында алискирен бар препараттармен бір мезгілде қолдану

- қант диабеті немесе бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар (ШСЖ < 60 мл/мин/1.73 м2) пациенттерге

- тұқым қуалайтын галактоза жақпаушылығы, Lapp-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар пациенттерге.

Лозартан

Рифампицин және флуконазол белсенді метаболиттің концентрациясын төмендетеді. Мұндай өзара әрекеттесулердің клиникалық салдарлары зерттелген жоқ.

Ангиотензин II немесе оның әсерін бөгейтін басқа препараттар жағдайындағыдай, калий жинақтайтын диуретиктерді (спиронолактон, триамтерен, амилорид), сондай-ақ калий қоспаларын немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды бір мезгілде қолдану қан плазмасында калий концентрациясының артуына әкеледі. Бірге қолдану ұсынылмайды.

Натрийдің шығарылуына ықпалын тигізетін басқа препараттар сияқты, лозартан организмнен литийдің шығарылуын төмендетуі мүмкін. Сондықтан АРА-II және литий тұздарын бір мезгілде қолданғанда қан плазмасындағы литий деңгейін мұқият тексеру керек.

АРА-II және қабынуға қарсы стероидты емес препараттарды (ҚҚСП) (мысалы, циклооксигеназа-2 (ЦОГ-2) селективті тежегіштері, ацетилсалицил қышқылы қабынуға қарсы дозаларда және селективті емес ҚҚСП) бір мезгілде қолданғанда гипотензиялық әсерінің бәсеңдегені байқалуы мүмкін. АРА-II немесе диуретиктерді және ҚҚСП бір мезгілде қолдану, бүйрек функциясының жеткіліксіздігін қоса, бүйрек функциясының әлсіреу қаупін арттыруы және, әсіресе бүйрек функциясының созылмалы жеткіліксіздігі бар пациенттерде қан плазмасындағы калий концентрациясының жоғарылауына әкелуі мүмкін. Осы біріктірілімді әсіресе егде жастағы пациенттерде сақтықпен қолдану керек. Пациенттер сұйықтықтың тиісті мөлшерін ішуі тиіс, сондай-ақ қатар жүргізілетін емді бастағаннан кейін және емдеу үдерісінде мезгіл-мезгіл бүйректің функциональді көрсеткіштерін бақылау мүмкіндігін қарастырған жөн.

ЦОГ-2 тежегіштерін қоса, ҚҚСП қабылдап жүрген, бүйрек функциясы бұзылған кейбір пациенттерде АРА-ІІ қатар қолдану бүйректің функциональді көрсеткіштерінің әрі қарай нашарлауына әкелуі мүмкін. Алайда бұл әсер, әдеттегідей, қайтымды. Клиникалық зерттеулердің деректері АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді қолдану арқылы болған ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы бөгелуі гипотензия, гиперкалиемия және бүйрек функциясының төмендеуі (бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігін қоса) сияқты жағымсыз әсерлердің, РААЖ-ге әсер ететін тек бір ғана агентті қолданумен салыстырғанда, өте жоғары жиілігімен байланысты.

Гипотензиялық әсері бар басқа дәрілік заттарға трициклді антидепрессанттар, психозға қарсы препараттар, баклофен және амифостин жатады. Лозартанды осы препараттармен бір мезгілде қолдану гипотензияның даму қаупін арттырады.

Гидрохлоротиазид

Келесі дәрілік заттар бір мезгілде тағайындаған кезде тиазидтік диуретиктермен өзара әрекеттесуі мүмкін.

Алкоголь, барбитураттар, есірткілік заттар, антидепрессанттар  ортостатикалық гипотензияның өршуі байқалуы мүмкін.

Гипогликемиялық препараттар (ішке қабылдауға арналған және инсулин)  гипогликемиялық заттардың дозасын түзетуді қажет етуі мүмкін. Метформин гидрохлоротиазидті қабылдаумен байланысты бүйрек функциясының ықтимал жеткіліксіздігі салдарынан лактоацидоздың туындау қаупіне байланысты сақтықпен қолданылуы тиіс.

Басқа да гипотензиялық заттар – аддитивті әсер болуы мүмкін.

Колестирамин және колестипол

Гидрохлоротиазидтің абсорбциясы ион алмастыратын шайырлардың қатысуымен бұзылады. Колестираминнің немесе колестиполдың бір реттік дозасын қабылдау гидрохлоротиазидті байланыстырады және оның асқазан-ішек жолынан сіңуін, сәйкесінше, 85%-ға және 43%-ға төмендетеді.

Кортикостероидтар, адренокортикотроптық гормон (АКТГ)

Электролиттер концентрацияларының айқын азаюы (атап айтқанда, гипокалиемия).

Прессорлы аминдер (мысалы, адреналин)  оларды пайдалануға кедергі жасамайтын прессорлы аминдердің әсерін аздап төмендетуі мүмкін.

Қаңқа бұлшықеттерінің релаксанттары, деполяризацияланбайтын миорелаксанттар (мысалы, тубокурарин)  миорелаксанттарға жоғары сезімталдық болуы мүмкін.

Литий препараттары  диуретиктер литийдің бүйректік клиренсін азайтады және литиймен уыттану қаупін арттырады, сондықтан бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.

Подаграны емдеу үшін қолданылатын дәрілік заттар (пробенецид, сульфинпиразон және аллопуринол)

Несеп қышқылының шығарылуына мүмкіндік беретін дәрілік заттардың дозаларын түзету қажет етілуі мүмкін, өйткені гидрохлоротиазид қан сарысуындағы мочевинаның концентрациясын арттыруы мүмкін. Пробенецидтің немесе сульфинпиразонның дозаларын арттыру қажеттілігі туындауы мүмкін. Тиазидтерді бір мезгілде қабылдау аллопуринолға аса жоғары сезімталдық жағдайларының туындау жиілігін арттыруы мүмкін.

Антихолинергиялық дәрілер (мысалы, атропин, бипериден) асқазан-ішек жолының моторикасын және асқазанның босау жылдамдығын арттырады.

Цитоуытты дәрілер (мысалы, циклофосфамид, метотрексат)

Тиазидтер цитоуытты дәрілік заттардың бүйректік экскрециясын төмендетуі және олардың миелосупрессиялық әсерін күшейтуі мүмкін.

Салицилаттар

Салицилаттардың жоғары дозаларын қабылдаған жағдайда гидрохлоротиазид олардың орталық жүйке жүйесіне уытты әсерін күшейтуі мүмкін.

Метилдопа

Гидрохлоротиазидті және метилдопаны бір мезгілде қолданғанда гемолиздік анемияның туындағаны жөнінде жекелеген мәлімдемелер бар.

Циклоспорин

Циклоспоринмен қатар емдеу гиперурикемияның және подаграға ұқсас асқынулардың даму қаупін ұлғайтуы мүмкін.

Оймақгүл гликозидтері

Тиазидтерді қабылдаумен индукцияланған гипокалиемия немесе гипомагниемия оймақгүл препараттарының әсерінен туындайтын жүрек аритмиясының дамуына әкелуі мүмкін.

Қан сарысуындағы калий мөлшерінің өзгеруі ықпал ететін дәрілік заттар

Қан сарысуындағы калий мөлшерін және ЭКГ мезгіл-мезгіл бақылау Лозартан плюс препаратын қан сарысуындағы калий мөлшерінің өзгеруі ықпалын тигізетін дәрілік заттармен (мысалы, оймақгүл гликозидтері және аритмияға қарсы дәрілік заттар), сондай-ақ "пируэт" типті тахикардияны туындататын келесі дәрілермен (соның ішінде аритмияға қарсы дәрілермен) бір мезгілде тағайындағанда ұсынылады, мұндайда гипокалиемия "пируэт" типті тахикардияның (қарыншалық тахикардияның) бейімдегіш факторы болып табылады:

– аритмияға қарсы Іа класына жататын дәрілік заттар (мысалы, хинидин, гидрохинидин, дизопирамид)

– аритмияға қарсы ІІІ класқа жататын дәрілік заттар (мысалы, амиодарон, соталол, дофетилид, ибутилид)

– психозға қарсы кейбір дәрілік заттар (мысалы, тиоридазин, хлорпромазин, левомепромазин, трифлуоперазин‚ циамемазин, сульпирид, сультоприд, амисульприд, тиаприд, пимозид, галоперидол, дроперидол)

– басқа да дәрілік заттар (мысалы, бепридил, цизаприд, дифеманил, вена ішіне енгізуге арналған эритромицин, галофантрин, мизоластин, пентамидин, терфенадин, вена ішіне енгізуге арналған винкамин).

Кальций тұздары

Тиазидтік диуретиктер қан сарысуында кальцийдің мөлшерін, оның шығарылуының төмендеуі нәтижесінде, арттыруы мүмкін. Кальций препараттарын тағайындау қажет болғанда дозаны қан сарысуындағы кальций мөлшерін бақылай отырып таңдайды.

Зертханалық зерттеулер нәтижелеріне ықпалы

Кальцийдің экскрециясына әсер етуінің себебінен, тиазидтер қалқанша жанындағы бездер функциясын зерттеу нәтижелерін бұрмалауы мүмкін.

Карбамазепин

Симптоматикалық гипонатриемия қаупі бар. Клиникалық және биологиялық мониторинг жүргізу қажет.

Құрамында йод бар контрастылы заттар

Диуретиктерді қабылдау әсерінен туындаған дегидратациялар жағдайында бүйрек функциясының жедел жеткіліксіздігінің даму қаупі, әсіресе құрамында йодтың жоғары дозалары бар дәрілік заттарды енгізгенде жоғарылайды. Осындай заттарды енгізер алдында пациенттерде регидратация жүргізілуі тиіс.

Амфотерицин В (парентеральді түрде), кортикостероидтар, АКТГ, іш жүргізетін дәрілер немесе глицирризин (мияда болады)

Гидрохлоротиазид электролиттік теңгерімсіздікті, атап айтқанда гипокалиемияны күшейтуі мүмкін.

Лозартан

Ангионевроздық ісіну

Анамнезінде ангионевроздық ісінуі (беттің, еріннің, жұтқыншақтың және/немесе тілдің ісінуі) бар пациенттер мұқият қадағалауда болуы тиіс.

Артериялық гипотензия және айналымдағы қан көлемінің төмендеуі

Айналымдағы қан көлемі төмендеген немесе диуретиктермен қарқынды емдеу әсерінен туындаған гипонатриемиясы бар, тұзды пайдалану шектелген, диарея немесе құсу орын алған пациенттерде, әсіресе дәрілік заттың алғашқы дозасын қабылдағаннан кейін, симптоматикалық гипотензия дамуы мүмкін. Осы жай-күйлер Лозартан плюс дәрілік затын қабылдағанға дейін түзетілуі тиіс.

Электролиттік теңгерімсіздік

Электролиттік теңгерімнің бұзылулары бүйрек функциясының жеткіліксіздігі бар және диабет қатар жүретін немесе онсыз пациенттерде едәуір жиі кездеседі. Сондықтан, әсіресе жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар және креатинин клиренсі минутына 30 мл-ден 50 мл-ге дейін болатын пациенттерде қан сарысуындағы калий мөлшерін және креатинин клиренсін тиянақты бақылау керек.

Лозартан плюс препаратын калий жинақтайтын диуретиктермен, құрамында калий бар қоспалармен және құрамында калий бар тұз алмастырғыштармен бір мезгілде қабылдау ұсынылмайды.

Бауыр функциясының бұзылуы

Фармакокинетикалық деректерге сай, бауыр циррозы бар пациенттерде қан плазмасында лозартан концентрациясының едәуір жоғарылағаны байқалды, сондықтан Лозартан плюс препаратын анамнезінде бауыр функциясының жеңіл немесе орташа жеткіліксіздігі орын алған пациенттерге сақтықпен қолдану керек. Бауыр функциясының ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде лозартанды қолдану тәжірибесі жоқ, сондықтан Лозартан плюс дәрілік затын пациенттердің осы санатына қолдануға болмайды.

Бүйрек функциясының бұзылуы

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің тежелуі салдарынан бүйрек функциясының жеткіліксіздігін қоса, бүйрек функциясының бұзылулары білінді (атап айтқанда бүйрек функциясы ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің белсенділігіне тәуелді пациенттерде, жүрек функциясының ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде немесе бүйрек функциясының бұрыннан бұзылуы бар пациенттерде).

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін басқа дәрілік заттарды қолданған кездегі сияқты, лозартанды қолданған кезде бүйрек артерияларының екі жақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерде қан сарысуындағы мочевина концентрацияларының және креатининнің жоғарылағаны жөнінде мәлімделді; осы өзгерістер емдеуді тоқтатқаннан кейін қайтымды болды. Лозартанды бүйрек артерияларының екі жақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар пациенттерге тағайындағанда сақтық таныту қажет.

Бүйрек трансплантациясы

Жақын арада бүйрек трансплантациясын басынан өткерген пациенттерде Лозартан плюс препаратын қолдану тәжірибесі жоқ.

Алғашқы гиперальдостеронизм

Алғашқы гиперальдостеронизмі бар пациенттер әдетте ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің тежелуі арқылы әсер ететін гипотензиялық дәрілік заттармен емдеуге жауап бермейді, сондықтан Лозартан плюс дәрілік затын қолдану ұсынылмайды.

Жүректің ишемиялық ауруы (ЖИА) және цереброваскулярлық ауру

Кез келген гипотензиялық дәрілік зат сияқты, Лозартан плюс препараты ЖИА және цереброваскулярлық ауруы бар пациенттерде АҚ едәуір төмендеуін туындатуы мүмкін, ол миокард инфарктісіне немесе инсультке әкелуі мүмкін.

Жүрек функциясының жеткіліксіздігі

Жүрек функциясының жеткіліксіздігі бар және бүйрек функциясының жеткіліксіздігі қатар жүретін немесе онсыз пациенттерде ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін басқа дәрілік заттарды қолданған кездегідей, ауыр артериялық гипотензияның және бүйрек функциясы жеткіліксіздігінің (көбіне жедел) даму қаупі бар.

Аортальді немесе митральді клапандар стенозы, обструкциялық гипертрофиялық кардиомиопатия

Басқа вазодилататорларды қолданған кездегідей, аортальді немесе митральді клапандар стенозынан, обструкциялық гипертрофиялық кардиомиопатиядан зардап шегіп жүрген пациенттерге дәрілік затты тағайындаған кезде аса сақтық қажет.

Этникалық ерекшеліктері

Бақылау деректері бойынша, АӨФ тежегіштері, лозартан және ангиотензиннің басқа антагонистері қара нәсіл өкілдерінде, басқа нәсілділерге қарағанда, АҚ азырақ тиімді түрде төмендетеді; бұл артериялық гипертензиядан зардап шегіп жүрген қара нәсіл өкілдерінің арасында рениннің белсенділігі төмен адамдардар басым болуымен жүзеге асырылуы ықтимал.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің (РААЖ) қосарлы блокадасы

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің қосарлы блокадасы, монотерапиямен салыстырғанда, гипотонияның, гиперкалиемияның даму қаупінің жоғарылауымен және бүйрек функциясының бұзылуларымен (бүйрек функциясының жеткіліксіздігі) астасады. АӨФт, АРА II немесе алискиренді қолданып, РААЖ-ні қосарлы бөгеу кез келген пациентке, әсіресе диабеттік нефропатиясы бар пациенттерге ұсынылмайды.

АӨФт және АРА II бірге қолданылған кездегі жекелеген жағдайларда маманның мұқият бақылауы және бүйрек функциясына, су-электролиттік теңгерімге, артериялық қысымға міндетті түрде мониторинг жүргізу абсолютті түрде көрсетілген.

Гидрохлоротиазид

Артериялық гипотензия және су-электролиттік теңгерімнің бұзылулары

Кез келген гипотензиялық дәрілік заттарды қабылдаған жағдайдағы сияқты, кейбір пациенттерде симптоматикалық гипотензия туындауы мүмкін. Интеркурентті диареяда немесе құсу кезінде дамуы мүмкін су-электролиттік теңгерімнің бұзылуларының клиникалық симптомдарын (мысалы, сусыздану, гипонатриемия, гипохлоремиялық алкалоз, гипомагниемия немесе гипокалиемия) дер кезінде анықтау мақсатында пациенттерге бақылау жүргізу қажет. Осы пациенттерде қан сарысуындағы электролиттер мөлшеріне мезгіл-мезгіл бақылау жүргізу қажет. Ыстық ауа райында ісінулерден зардап шегіп жүрген пациенттерде гипонатриемияның өрбуі байқалуы мүмкін.

Метаболизмдік және эндокриндік әсерлер

Тиазидтермен емдеу глюкозаға толеранттылықты төмендетуі мүмкін. Бірқатар жағдайларда инсулинді қоса, гипогликемиялық дәрілердің дозасын түзетуді қажет етуі мүмкін. Тиазидтермен емдеу барысында жасырын қант диабеті манифестациялануы мүмкін.

Тиазидтер кальцийдің несеппен шығарылуын төмендету және қан сарысуында кальций мөлшерінің ауық-ауық және аздап жоғарылауын туындатуы мүмкін. Айқын гиперкальциемия жасырын гиперпаратиреоздың бар екендігін айғақтауы мүмкін. Қалқанша жанындағы без функциясын зерттеу алдында тиазидтерді қабылдауды тоқтату керек.

Қан плазмасында холестерин және триглицеридтер деңгейлерінің жоғарылауы да тиазидтік диуретиктермен емдеумен байланысты болуы мүмкін.

Кейбір пациенттерде тиазидтермен емдеу гиперурикемияға және/немесе подаграның дамуына әкелуі мүмкін. Лозартан несеп қышқылының концентрациясын төмендететін болғандықтан, оның гидрохлоротиазидпен біріктірілімі диуретикті қабылдау әсерінен туындаған гиперурикемияның айқындылығын төмендетеді.

Бауыр функциясының жеткіліксіздігі

Тиазидтерді бауыр функциясының бұзылулары немесе бауырдың үдемелі аурулары бар пациенттерде сақтықпен қолдану керек, өйткені олар бауырішілік холестазды туындатуы мүмкін, ол су-электролиттік теңгерім өте аз бұзылған кезде бауырлық комаға ауысуы мүмкін.

Лозартан плюс препаратын бауыр функциясының ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерге қолдануға болмайды.

Басқасы

Тиазидтік диуретиктерді қабылдап жүрген пациенттерде аса жоғары сезімталдық реакциялары анамнезінде аллергия симптомдары немесе бронх демікпесі жоқ болғанның өзінде білінуі мүмкін.

Тиазидтерді қабылдау аясында жүйелік қызыл жегінің өршуі немесе үдеуі жөнінде деректер бар.

Дәрілік заттың дозасында 1 ммольден азырақ мөлшерде (23 мг) натрий бар, яғни іс жүзінде натрий жоқ.

Жүктілік

Жүктілік кезінде ангиотензин II рецепторларының (АРА-II) тежегіштерін қабылдауды бастамаған жөн. Егер мүмкін болса, онда жүкті болуды жоспарлап жүрген пациенттерге, жүктілік кезеңінде қолданғанда қауіпсіздігі бойынша өзін жақсы көрсеткен, гипертензияға қарсы емнің альтернативті түрлерін тағайындау керек. Жүктілік анықталғаннан кейін АРА-II қолдануды дереу тоқтату және қажет болғанда альтернативті ем тағайындау керек.

Жүктіліктің бірінші триместрі ішінде АРА-II қолдану ұсынылмайды және жүктіліктің екінші, үшінші триместрлерінде қолдануға болмайды.

Жүктіліктің алғашқы триместрінде АӨФ тежегіштерін қабылдағанда тератогенділіктің көрініс беру қаупі жөнінде эпидемиологиялық деректер үзілді-кесілді қорытынды жасауға мүмкіндік бермейді, алайда қауіптің біршама жоғарылауы жоққа шығарылмайды. АРА-II тератогенділігі жөнінде бақыланатын эпидемиологиялық деректердің жоқтығына қарамастан, препараттардың осы тобында ұқсас қауіптерді жоққа шығаруға болмайды. Жүктілікті жоспарлап жүрген пациенттер, АРА-II-ні басқа альтернативті емге алмастыру мүмкін болмаған жағдайларды қоспағанда, қауіпсіздік бейіні жүкті әйелдерде жақсы зерттелген дәрілік заттармен емдеуге мүмкіндігінше тезірек ауыстырылуы тиіс.

Жүктілік басталған кезде АРА-II қабылдау дереу тоқтатылуы, және қажет болғанда басқа ем тағайындалуы тиіс.

Жүктіліктің екінші және үшінші триместрінде АРА-II қолданғанда фетоуытты әсердің (бүйрек функциясының бұзылуы, олигогидроамниоз, бассүйектің сүйектенуінің кідіруі) және неонатальді уыттылықтың біліністері (бүйрек функциясының жеткіліксіздігі, гипотензия, гиперкалиемия) анықталды. Егер АРА-II қабылдау жүктіліктің екінші немесе үшінші триместрлерінде жүзеге асырылса, онда бүйрекке және бассүйекке УДЗ жүргізу ұсынылады. Аналары АРА-II қабылдаған жаңа туған нәрестелерде гипотензияның ықтимал дамуына жол бермеу үшін АҚ мұқият бақылау қажет.

Гидрохлоротиазид

Жүктілік кезінде гидрохлоротиазидті қолдану тәжірибесі шектеулі, бұл әсіресе алғашқы триместрге қатысты. Гидрохлоротиазид плацента арқылы өтеді. Әсер етудің фармакологиялық механизміне қарай, оны жүктіліктің екінші және үшінші триместрлерінде қолдану плаценталық перфузияны бұзуға және шаранада және жаңа туған нәрестеде сарғаю, электролиттік теңгерімнің бұзылуы және тромбоцитопения сияқты бұзылыстарды туындатуға қабілетті деп пайымдауға болады. Гидрохлоротиазидті гестациялық ісінуде, гестациялық гипертензияда немесе преэклампсияда, плазма көлемінің төмендеу және плаценталық гипоперфузияның даму қаупіне байланысты, ауру барысына оң әсер жоқ болғанда қолданбаған жөн. Жүкті әйелдерде алғашқы гипертензияны емдеу үшін, альтернативті емге жүгіну мүмкін болмайтын сирек жағдайларды қоспағанда, гидрохлоротиазидті қолданбау керек.

Лактация

Ангиотензин II рецепторларының антагонистері (АРА- II): емшек емізу кезінде препаратты қолдану жөнінде деректер жоқ. Лактация кезеңінде, әсіресе жаңа туған нәрестелерді немесе шала туған балаларды қоректендіргенде қауіпсіздік көзқарасы тұрғысында өзін жақсы көрсеткен препараттарды қолдана отырып, альтернативті ем тағайындау керек.

Гидрохлоротиазид

Гидрохлоротиазид ана сүтіне аздаған мөлшерде бөлініп шығады. Тиазидтер қарқынды диурезді туындататын жоғары дозаларда сүттің түзілуіне кедергі жасауы мүмкін. Емшек емізу кезінде препаратты қолдану ұсынылмайды. Егер Лозартан плюс лактация кезінде қолданылса, мүмкіндігінше көбірек төмен дозаларды демеу керек.

Көлік құралдарын немесе потенциалды қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне дәрілік заттардың ықпал ету ерекшеліктері

Көлік құралдарын басқару немесе механизмдермен жұмыс жасау қабілетіне препараттың ықпалына зерттеулер жүргізілген жоқ. Алайда, көлік құралдарын немесе механизмдерді басқарғанда гипотензиялық емдеу кезінде, әсіресе емнің бас кезінде немесе дәрілік заттың дозасын арттырғанда бас айналу немесе ұйқышылдық туындауы мүмкін.

Артық дозалануы жөнінде ақпарат жоқ.

Симптомдары: Лозартан – артық дозаланудың көбірек ықтимал біліністері артериялық гипотензия және тахикардия болуы мүмкін. Парасимпатикалық (вагустық) стимуляция салдарынан брадикардия туындауы мүмкін.

Гидрохлоротиазид – электролиттердің жоғалуы (гипокалиемия, гипохлоремия, гипонатриемия), шамадан тыс диурез салдарынан дегидратация.

Емі: симптоматикалық және демеуші. Дәрілік затты қабылдауды тоқтату керек, пациентті қатаң бақылауға алу қажет. Егер дәрілік зат жақын арада қабылданса, құстыру, сондай-ақ белгілі әдістердің жәрдемімен сусыздануды, электролиттердің теңгерімсіздігін, бауырлық команы және гипотензияны түзету ұсынылады.

Лозартан да, оның белсенді метаболиті де организмнен гемодиализ арқылы шығарылмайды. Гемодиализ кезінде гидрохлоротиазидтің шығарылу дәрежесі анықталған жоқ.

Шығарылу түрі және қаптамасы

Поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада 10 таблеткадан.

Пішінді ұяшықты 3 қаптама медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынған.

Ылғалдан және жарықтан қорғалған жерде, 25°С-ден аспайтын температурада.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

Жарамдылық мерзімі

2 жыл.

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

Босатылу шарттары

Рецепт арқылы

Өндіруші

«Лекфарм» ЖШБҚ,

Беларусь Республикасы, 223141, Логойск қ., Минская к-сі, үй 2а, 301 б.

тел./факс: (01774)-53801, е-mail: office@lekpharm.by

Тіркеу куәлігінің ұстаушысы

«Лекфарм» ЖШБҚ,

Логойск қ., Беларусь Республикасы.

Қазақстан Республикасы аумағында тұтынушылардан дәрілік заттың сапасы жөніндегі шағымдарды (ұсыныстарды) қабылдайтын және тіркеуден кейін дәрілік заттың қауіпсіздігін бақылауға жауапты ұйымның атауы, мекенжайы және байланыс жасау деректері (телефон, факс, электронды пошта):

«Лекфарм» ЖШБҚ Қазақстан Республикасындағы өкілдігі,

050000, Алматы қ., Бостандық ауданы, әл-Фараби даңғылы, 7,

"Нұрлы Тау" БО, корпус 4а, кеңсе 55,

тел. 8(727)-3110454, факс 8(727)-3110455,

электронды пошта: amangul-62@mail.ru